Αποτελεί αντικείμενο εκτενούς συζήτησης τις τελευταίες εβδομάδες η κατάσταση των διαπραγματεύσεων ανάμεσα σε Αθήνα και Παρίσι, σχετικά με την ολοκλήρωση της συμφωνίας για τη ναυπήγηση δύο ψηφιακών φρεγατών Belh@rra για λογαριασμό του ΠΝ. Πολλά γράφονται, ακόμη περισσότερα φημολογούνται, ωστόσο η πραγματικότητα αποδεικνύεται πολύ πιο περίπλοκη. Εκείνο που είναι απολύτως βέβαιο είναι ότι οι δύο πλευρές βρίσκονται στην πραγματικότητα πολύ κοντά στην οριστικοποίηση της συμφωνίας αν και παραμένουν ορισμένα, τεχνικού τύπου, αγκάθια.

Υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις μύθοι τους οποίους η Α&Δ θα επιχειρήσει να ξεδιαλύνει:

Μύθος νο 1: «Το κόστος του προγράμματος έχει εκτοξευθεί στα 4 δις € για τη προμηθεια 2 πλοιων».

Το ποσό που αναφέρεται από διάφορες πηγές καμιά σχέση δεν έχει με τη πραγματικότητα σε κανένα επίπεδο ούτε καν δεν είναι κοντά. Δεν υπάρχει πουθενά στο κόσμο αντίστοιχο παράδειγμα φρεγάτα του εκτοπίσματος της Belh@rra (4.000 τόνοι) με όποιο εξοπλισμό να διαθέτει να προσεγγίζει κόστος πρόσκτησης σε αυτό το ποσό. Μόνο μεγέθη πλοίων 10.000 τόνων και παραπάνω θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν τέτοια ποσά. Αδιάψευστος μάρτυς για το κόστος του εν λόγω πλοίου είναι η το κόστος μονάδας για τη παραγγελία του Γαλλικού ναυτικού που είναι δημοσιευμένο και σε καμιά περίπτωση ακόμη και αν πρόκειται για 5 αρχικές μονάδες δεν είναι δραματικά διαφορετικό από το αντίστοιχο που συζητά η ελληνική πλευρά. Αυτή τη στιγμή το κόστος των δύο φρεγατών που συζητά η Αθήνα κυμαίνεται περίπου στα 2,5-2,7 δις ευρώ, με την Ελληνική πλευρά να ασκεί διαρκείς πιέσεις για συγκράτηση του κόστους σε όρια όσο γίνεται πιο ανεκτά για τον ελληνικό προϋπολογισμο.

Μύθος νο 2: «Η Γαλλικη πλευρά πιέζει συνέχεια για άνοδο του κόστους για τη τεχνική υποστήριξη»

Κάθε πτυχή του κόστους της προμήθειας συζητείται συνολικά χωρίς τμηματικές αναφορές και επιπλέον κόστη που δεν συμπεριλαμβάνονται στο τελικό πακέτο. Όπως αναφέρθηκε ήδη κάθε διαφορά επιλύεται με τη μέγιστη προσαρμοστικότητα και εντός του διαθέσιμου κονδυλίου. Στην πραγματικότητα οι συζητήσεις για την υποστήριξη είναι εξίσου σημαντικές με εκείνες για την πρόσκτηση, αλλά αυτές είναι ευρύτερες και αφορούν το σύνολο των γαλλικών εξοπλισμών που διαθέτουν οι Ένοπλες Δυνάμεις.

Μύθος νο 3: « Οι Γάλλοι πιέζουν για τελική διαμόρφωση των ελληνικών πλοίων αντιστοίχου με τη γαλλική διαμόρφωση»

Αποτελεί σαφή υποτίμηση των επιτελών του ΠΝ να αναφέρεται ότι συζητούν κάτι διαφορετικό από αυτό που καλύπτει επιχειρησιακά τις ανάγκες του στόλου. Αντιθέτως εξετάζονται ενδελεχώς όλες οι λύσεις που θα προσδώσουν την κατάλληλη διαμόρφωση και ισχύ στις ελληνικές Belh@rra εντός πάντα του προβλεπόμενου κονδυλίου. Υπάρχουν, για παράδειγμα, ζητήματα τα οποία δεν μπορεί να επιλυθούν, όπως η απαίτηση της ελληνικής πλευράς για CWS, που η γαλλική διαμόρφωση δεν διαθέτει. Δεν αποκλείεται η λύση στο συγκεκριμένο ζήτημα να δοθεί αφότου τα πλοία παραδοθούν. Κατά τα λοιπά, η διαμορφωση που συζητείται περιλαμβάνει τρεις εκτοξευτές Α50 και ένα Α70, με αναχορηγία 32 όπλων/ 24 Aster 30 αντιαεροπορικών πυραύλων με ακτίνα δράσης 120 χιλιομέτρων που θα προσδώσουν αντιεροπορικές δυνατότητες στο ΠΝ τις οποίες ουδέποτε είχε και 8 MdCN SCALP NAVAL που θα προσδώσουν δυνατότητες μακρού πλήγματος.

Μύθος νο 4: «Υπάρχουν και άλλες λύσεις που μπορούν να εξετασθούν».

Πράγματι, υπάρχουν και άλλες λύσεις από άλλους τύπους πλοίων που μπορούν να εξετασθούν. Καμία, ωστόσο, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί σε όρους χρόνου παράδοσης, δηλαδή πριν το 2024, όταν αναμένεται η παραλαβή της πρώτης φρεγάτας Belh@rra. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι το ΠΝ δεν μπορεί να εξετάσει και άλλες, πρόσθετες λύσεις, οι οποίες, πάντως, δεν μπορεί να ευοδωθούν πριν το 2026 και ακόμα αργότερα, ανάλογα με τα χρονοδιαγράμματα.

Μύθος νο 5: «Υπάρχουν ερωτήματα για τη βιωσιμότητα του προγράμματος FDI»

Οι παραγγελίες του Γαλλικού Ναυτικού μόνο ανέρχονται σε 5 μονάδες, ενώ συζητούνται κατ’ αρχήν 2 πρόσθετες μονάδες για το ΠΝ. Το σύνολο των συστημάτων που θα χρησιμοποιεί η FDI είναι ήδη σε πλήρη ευρύτατη χρήση πιστοποιημένα , με όλα τα αναγκαία πρότυπα. Δεν τίθεται λοιπόν κανένα θέμα βιωσιμότητας ενός από τα πιο υποσχόμενα προγράμματα της γαλλικής ναυπηγικής που αποτελεί και την προμετωπίδα της γαλλικής βιομηχανίας με πρόταση για τη νέα εποχή στο ναυτικό πόλεμο.

Ανακεφαλαιώνοντας, θα μπορούσε να τονιστεί ότι η πρόσκτηση των συγκεκριμένων φρεγατών αποτελεί επισφράγιση μιας πολύ στενής στρατηγικής σχέσης. Η Γαλλία αποτελεί παραδοσιακά και διαχρονικά το πιο ισχυρό σύμμαχο της Ελλάδας και στο πλαίσιο της ΕΕ με ένα σωρό σημαντικά θέματα για τα οποία η Ελλάδα προσβλέπει στη στήριξη της Ευρώπης αλλά και στη διεθνή γεωστρατηγική σκακιέρα όπου η Γαλλία διαδραματίζει ένα σημαντικό ρόλο. Τα παραδείγματα είναι αρκετά και σε αυτά περιλαμβάνονται η παρουσία της Γαλλίας στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο με πολλές σημαντικές μονάδες επιφανείας της να βρίσκονται στο χώρο ενεργώντας προς στήριξη των ελληνικών συμφερόντων σε τομείς όπως το προσφυγικό η διασφάλιση των θαλάσσιων συνόρων. Σε πολιτικό επίπεδο λοιπόν είναι εξ ίσου αναγκαία η περαιτέρω σύσφιγξη με τους Ευρωπαίους συμμάχους μια και πιο ειδικά σε όσους έχουν σταθερά θετική στάση προς την Ελλάδα.