Του Στρατηγού Μιχαήλ Κωσταράκου

Προέδρου της Στρατιωτικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Η παρουσίαση, τον Ιούνιο 2016, της Συνολικής Στρατηγικής για την Εξωτερική Πολιτική και την Πολιτική Ασφαλείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Global Strategy on European Union Foreign and Security Policy-EUGS) από την Ύπατη Εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κα. Μογκερίνι, έδωσε το έναυσμα σε μία, άνευ ιστορικού προηγουμένου, προσπάθεια θεμελίωσης μίας Ευρωπαϊκής Άμυνας. Μίας Ευρωπαϊκής Άμυνας, η οποία θα απαντούσε στις προκλήσεις των καιρών και που θα ανταποκρινόταν στο πιεστικό αίτημα των ευρωπαϊκών λαών  για αποκατάσταση του αισθήματος ασφάλειας το οποίο είχε τρωθεί από τα αλλεπάλληλα τρομοκρατικά χτυπήματα στο κέντρο της Ευρώπης.

Η Συνολική Στρατηγική έθετε τρεις προτεραιότητες για την Ευρωπαϊκή Ένωση:

  • Την ανταπόκριση σε εξωτερικές κρίσεις και συγκρούσεις,
  • Τη δημιουργία ικανοτήτων των εταίρων και
  • Την προστασία της Ένωσης και των πολιτών της.

Η αναθεωρητική συμπεριφορά της Ρωσίας, εκπεφραζόμενη τόσο κινητικά όσο και με «άυλες» επεμβάσεις στα εσωτερικά ζητήματα άλλων χωρών (παράνομη προσάρτηση Κριμαίας, υποστήριξη αυτονομιστών στην Ανατολική Ουκρανία, κυβερνοεπιθέσεις, καταγγελθείσα προσπάθεια επηρεασμού αποτελεσμάτων σε εκλογικές αναμετρήσεις σε ΗΠΑ και Γαλλία) συνέβαλε στην ομόφωνη υποστήριξη στο εσωτερικό της Ένωσης της τρίτης προτεραιότητας που έθετε η Στρατηγική. Αντιθέτως, και παρά τη σχετική αρθρογραφία, η στάση και η ρητορική της παρούσας αμερικανικής διακυβέρνησης δεν έπαιξαν κάποιο ρόλο στην λήψη αυτής της απόφασης, καθώς η αμερικανική παρότρυνση προς την Ευρώπη να αναλάβει μεγαλύτερο μερίδιο του βάρους της άμυνάς της, αν και υπό διπλωματικότερους όρους, προϋπήρχε.

TΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ «Α&Δ» ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ.