Του Γιώργου Ξ. Πρωτόπαπα Η προκήρυξη των πρόωρων προεδρικών και βουλευτικών εκλογών στην Τουρκία, από τον πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν, για τις 24 Ιουνίου, αποσκοπεί σε ένα και μόνο στόχο: να επανεκλεγεί με διευρυμένο ποσοστό, άνω […]
Η άνοδος του Ρ.Τ. Ερντογάν το 2003, στην ηγεσία της Τουρκίας, αλλά κι η νίκη του κόμματος του λίγους μήνες πριν, χαιρετίστηκε στην Αθήνα, ως μια θετική εξέλιξη, η οποία θα έβαζε τέλος στην τουρκική αναθεωρητική πολιτική της κεμαλικής στρατογραφειοκρατίας και θα έθετε τις βάσεις μια πορείας εκδημοκρατισμού περιορίζοντας, ταυτόχρονα, τον ρόλο του στρατεύματος στην εσωτερική πολιτική σκηνή της γείτονος.
Η επικείμενη επίσκεψη του προέδρου της Τουρκίας Ρ.Τ. Ερντογάν στην Αθήνα, όποτε και σε όποιο πλαίσιο τελικά πραγματοποιηθεί (αφού, μέχρι και την τελευταία στιγμή, υπήρχαν διαφορές), γεννά κάποιες ελπίδες για την εξασφάλιση «κανονικότητας» ή λειτουργικότητας στις διμερείς σχέσεις, αλλά είναι πολύ αμφίβολη η πραγματική βελτίωσή τους.
H πρόσφατη τροπολογία του ελληνικού κοινοβουλίου για την Τουρκική Ένωση Ξάνθης (ΤΕΞ) υιοθέτησε την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) για την αναγνώρισή της. Η ΤΕΞ, από τη στιγμή που εξάντλησε όλα τα ένδικα μέσα στα ελληνικά δικαστήρια, βάσει της τροπολογίας μπορεί να υποβάλλει εκ νέου αίτημα για την αναγνώρισή της.
Ευτυχώς, τη φορά αυτή, το πολιτικό σύστημα αντέδρασε εγκαίρως. Συνειδητοποίησε την ανάγκη να συνεννοηθεί, πριν από την επίσκεψη του Προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Ελλάδα. Οι πολιτικοί μας ταγοί αντελήφθησαν ότι το κλίμα διχασμού και βαθιάς πόλωσης, που επικρατούσε μέσα στην Βουλή και διαχεόταν συστηματικά εκτός αυτής, δεν δημιουργούσε τις κατάλληλες συνθήκες, για να παρουσιάσουμε ένα ενιαίο και ενωτικό μέτωπο στις δύσκολες συνομιλίες των Αθηνών.
Η συμπεριφορά και οι λεκτικές αναφορές του Τούρκου προέδρου Ρ.Τ. Ερντογάν, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, έχουν προκαλέσει την προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης και σχολιάζονται αναλόγως.
Η Ρωσοτουρκική κρίση αποτελεί απόρροια των συγκρουόμενων εθνικών τους συμφερόντων στο εμφύλιο της Συρίας που αναδείχθηκαν, ακόμα περισσότερο, από τη ρωσική στρατιωτική εμπλοκή με στόχο την ενίσχυση του καθεστώτος της Δαμασκού
Η κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού SU-24 από την τουρκική αεροπορία πάνω από τη συροτουρκική μεθόριο και εντός του συριακού εναερίου χώρου και η συνεπακόλουθη αντιπαράθεση μεταξύ των δύο κρατών προσέφερε το τελευταίο διάστημα ένα ευρύτατο πλαίσιο ερμηνειών και αναλύσεων