Ομολογουμένως, τέτοια -ταυτόχρονη- επιβεβαίωση και διάψευση δεν την αναμέναμε! Μόλις στο προηγούμενο τεύχος (ανήμερα των βουλευτικών εκλογών της 7ης Ιουλίου) επισημαίναμε, για πολλοστή φορά την τελευταία 15ετία, την ανάγκη για συγκρότηση του περίφημου Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας «που, θεωρητικά, έπρεπε να είχε ιδρυθεί από το 2004ή το 2012 (προγραμματικές δηλώσεις των κυβερνήσεων Κ. Καραμανλή και Αντ. Σαμαρά αντίστοιχα) ή από το 2017 (συζητήσεις Αλ. Τσίπρα με την αντιπολίτευση)». Ή, όπως προσθέταμε «ίσως και δεκαετίες νωρίτερα, αν λάβει κανείς υπόψη αποχαρακτηρισμένο τηλεγράφημα της Αμερικανικής Πρεσβείας της Αθήνας σύμφωνα με το οποίο ο Ανδρέας Παπανδρέου ανέφερε στον τότε πρεσβευτή μ. Στερνς, στα τέλη1981-αρχές 1982, ότι ‘η Ελλάδα χρειάζεται κάτι σαν το δικό σας National SecurityCouncil’. Τρία χρόνια μετά, τον Ιούλιο του1985, ίδρυσε τουλάχιστον το ΚΥΣΕΑ». Προσθέταμε, επίσης, πως «η ίδρυση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας δεν αποτελεί πανάκεια και ίσως μάλιστα οι πολυετείς συζητήσεις να έχουν ‘κουράσει’ το θέμα», ενώ δεν πρέπει να είναι τίποτα άλλο «από ένα ευέλικτο όργανο 24ωρης λειτουργίας με εκπροσώπους από τις βασικές κρατικές δομές. με σκοπό την πρόληψη κρίσεων και τη ‘στο λεπτό’ αντίδραση». Και καταλήγαμε: «η συγκρότηση νέας κυβέρνησης προσφέρει άλλη μία ευκαιρία ίδρυσης του Συμβουλίου. Στην περίπτωση όμως που η απόφαση δεν ληφθεί αμέσως μετά τις εκλογές και χρονίσει, είναι βέβαιο ότι τελικά ούτε και τώρα θα γίνει τίποτα. Για τον απλό, πρακτικό λόγο ότι κανένας υπουργός δεν θα δεχθεί αργότερα την παρέμβαση στο χαρτοφυλάκιό του»!

Όμως, τελικά, τι συνέβη; μία λύση που δεν σημαίνει τίποτα ή σχεδόν τίποτα! Η κυβέρνηση θέσπισε θέση Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας (και επέλεξε γι’ αυτήν έναν άριστο αξιωματικό υψηλών τυπικών και ουσιαστικών προσόντων), διευκρινίζοντας ότι αποτελεί σύνδεσμο του Πρωθυπουργού με το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, αλλά χωρίς να ιδρύσει αυτοτελές (ή οπουδήποτε υπαγόμενο) Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, όπως συμβαίνει στα περισσότερα σύγχρονα κράτη που αντιμετωπίζουν εξωτερικές και εσωτερικές απειλές! Πολύ απλά, Συμβούλιο -και πάλι- δεν ιδρύθηκε! Ο διορισθείς θα είναι, επί της ουσίας, απλός στρατιωτικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού (όπως και στο παρελθόν, επί Κων. Καραμανλή, Γ. Ράλλη, Αν. Παπανδρέου και Κων. Σημίτη) με τη μόνη πρόσθετη αρμοδιότητα λειτουργίας μόνιμης Γραμματείας του ΚΥΣΕΑ. Θα έλεγε κανείς ότι, τουλάχιστον, έγινε μισό βήμα (λες και είναι δύσκολο το ολόκληρο), αλλά μάλλον ούτε αυτό ισχύει. Ταυτόχρονα, είτε με προηγούμενη ενημέρωση του Μαξίμου είτε όχι, τα υπουργεία Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας «καπέλωσαν» πλήρως τον νέο Σύμβουλο, υπογράφοντας μνημόνιο Κατανόησης και Συνεργασίας για την ίδρυση Διεύθυνσης Αμυντικής Διπλωματίας στο πρώτο και παρακολούθηση του έργου της από το δεύτερο.

Τα ερωτήματα, επομένως, παραμένουν: πότε και πώς θα καλυφθούν οι επείγουσες ανάγκες που θα αντιμετώπιζε ένα «κανονικό» Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας; Και -ο μη γένοιτο- σε ώρα κρίσης, ποιο θα είναι το μοντέλο πρόληψης και επίλυσής της;