Του Ιωάννη Σ. Λάμπρου

MA in War Studies

MA in International Boundary Studies

Η διαφαινόμενη προοπτική κατάθεσης πρότασης για την επίλυση της ζητήματος της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων έχει επαναφέρει στην επικαιρότητα τα γνωστά, επαναλαμβανόμενα εδώ και αρκετά έτη, επιχειρήματα που συνηγορούν σε έναν «γρήγορο» επίλογο της υπόθεσης.

Μεταξύ των επιχειρημάτων αυτών, δεσπόζουσα θέση κατέχει η σταθερότητα, η οποία θα επέλθει στο εσωτερικό της γειτονικής χώρας, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή από τη διευθέτηση -την όποια διευθέτηση- του θέματος της ονομασίας. Η Ελλάδα υποστηρίζεται, ως μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, θα πρέπει να συμβάλλει ουσιαστικά στη σταθεροποίηση της γείτονος με μια εποικοδομητική στάση, ήτοι την αποδοχή, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, της συμπερίληψης του όρου Μακεδονία στην ονομασία και έτσι ώστε τα Σκόπια να μπορούν να καταστούν μέλος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, αλλά και να συνεχίσουν την πορεία τους προς την Ε.Ε.

Το εν λόγω σκεπτικό έχει χρησιμοποιηθεί από τους εταίρους και συμμάχους σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε. τόσο αναφορικά με την προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην τελευταία, όσο και στην προενταξιακή διαδικασία της Αλβανίας και των Σκοπίων σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε. Η Αθήνα, σε όλες τις περιπτώσεις. καλείται να καταβάλλει το κόστος με αντάλλαγμα υποχώρηση από εθνικές θέσεις και ταυτόχρονη ικανοποίηση των απαιτήσεων των άλλων, ώστε να αρθούν τα εμπόδια για ένταξη των χωρών αυτών στους ευρωατλαντικούς θεσμούς. Η αστάθεια των χωρών αυτών δεν εντοπίζεται στις προβληματικές κρατικές δομές, στον αυταρχισμό των ηγεσιών τους, στην έλλειψη πολιτικής κουλτούρας συναίνεσης και διαμοιρασμού της εξουσίας, αλλά στα εκκρεμή ζητήματα με την Ελλάδα. Μην στοχεύοντας στην προηγούμενη ουσιαστική επίλυση στα εσωτερικά προβλήματα των χωρών αυτών, οι σύμμαχοι της χώρας, σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε., απλά μεταφέρουν τις προβληματικές αυτές καταστάσεις στο εσωτερικό των συμμαχιών με συνέπεια τη μη εύρυθμη λειτουργία των τελευταίων. Υπάρχει μια επιφανειακή και αφελής προσέγγιση ότι η ένταξη αυτή καθεαυτή, αυτόματα, επιλύει τις δυσλειτουργίες των χωρών αυτών, ενώ αυτό θα πρέπει να τίθεται ως βασική προϋπόθεση για τη συνέχιση της προενταξιακής τους πορείας. Εναλλακτικά, αν έννοιες όπως δημοκρατική διακυβέρνηση, απονομή δικαιοσύνης και κράτος δικαίου δεν αποτελούν προτεραιότητα για Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, τότε ας μην γίνεται υποκριτική επίκληση τους, ώστε να λαμβάνονται υπ’ όψιν αποκλειστικά και μόνο γεωπολιτικά κριτήρια και παράμετροι.

TΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ «Α&Δ» ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ.