H Ελλάδα ξεκινά το 2016 από χει­ρότερη θέση στην αφετηρία συ­γκριτικά με πέρυσι, αλλά -κατά τα φαινόμενα τουλάχιστον- η κυβέρνηση έχει λάβει το μάθημά της, εί­ναι σχετικά πιο ώριμη και δεν θα επανα­λάβει τα τραγικά λάθη του 2015, όταν βά­διζε μόνη της προς το αυτοκτονικό Grexit, έχοντας την τραγική πλάνη ότι θα φοβού­νταν περισσότερο οι Ευρωπαίοι συνομιλη­τές της.

Το προηγούμενο έτος απετέλεσε το τέ­λος των ψευδαισθήσεων του Πρωθυπουρ­γού, ο οποίος, για μεγάλο χρονικό διάστη­μα, φέρεται να είχε πιστέψει και ο ίδιος πως η μονότονη δήλωσή του «όλη η Ευ­ρώπη και ο κόσμος μιλούν για μας» θα μπορούσε (αν είναι ποτέ δυνατόν!) να ισοδυναμεί και με την αποδοχή των ελληνι­κών θέσεων. Το Μέγαρο Μαξίμου συνει­δητοποίησε και αυτό (γιατί στο υπουργείο Εξωτερικών το γνώριζαν πολύ νωρίτερα και προειδοποιούσαν) πώς ούτε η Ουάσιγκτον φοβήθηκε τα λεκτικά ανοίγματα της Αθήνας προς τη Μόσχα ούτε και το Κρεμλίνο ενθουσιάστηκε από την ελληνική από­πειρα εγκλωβισμού του στην εσωτερική δι­απραγμάτευση της Ευρωζώνης. Η κυβέρ­νηση Τσίπρα μέτρησε τις δυνάμεις της (ή «κατάλαβε το μπόι της», όπως θα μπορού­σε να πει κάποιος πιο λαϊκά), διαπίστωσε πως (παρά τις αλλεπάλληλες εκλογικές νί­κες στο εσωτερικό) δεν θα της χαριστεί κα­νείς στο εξωτερικό και υλοποιεί τώρα την πολιτική της, έχοντας αντιληφθεί τους συ­σχετισμούς ισχύος.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτη η κυβερνητική ταχύτη­τα προς μία στενότερη πολιτική, οικονομι­κή και αμυντική συνεργασία με την Αίγυ­πτο και το Ισραήλ. Η Αθήνα, μέσω παρό­μοιων συνεταιρισμών, μπορεί, πραγματικά, να ισχυροποιήσει τη θέση της στην ευρύτε­ρη περιοχή και να δράσει αποτελεσματικά σε τομείς που σήμερα δεν επηρεάζονται από την οικονομική κρίση και, αύριο, ίσως συμβάλουν στην επίλυσή της, οδηγώντας σε μια νέα περίοδο ανάπτυξης. Θα απαιτηθούν, σίγουρα, πολλά χρόνια για την αξι­οποίηση του ενεργειακού πλούτου, αλλά πρόκειται για μια προσδοκία ρεαλιστική.

Αντίθετα, δεν υπάρχει ίχνος αισιοδοξί­ας, η παραμικρή αχτίδα φωτός στο μεταναστευτικό-προσφυγικό πρόβλημα… Δυ­στυχώς, όσο δεν υπάρχει πολιτική λύση στη Συρία (η οποία θα αργήσει πολύ) δεν θα δημιουργούνται και οι συνθήκες ανα­κοπής του ρεύματος των εκατοντάδων χι­λιάδων προσφύγων από τη σπαρασσόμενη χώρα. Και όσο η Ελλάδα και η Ε.Ε. δεν αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά το συνδε­όμενο πρόβλημα των δεκάδων χιλιάδων οικονομικών μεταναστών (και όχι προσφύ­γων δικαιούμενων ασύλου), τόσο ο αριθ­μός και αυτών θα αυξάνεται με γεωμετρι­κούς ρυθμούς.

Στην παλαιότερη και στην πρόσφατη ελληνική πολιτική ιστορία, ακούγεται -συ­χνά και μονότονα- πως «το νέο έτος θα είναι κρίσιμο», αλλά για το 2016 φαίνεται πως η πρόβλεψη αυτή θα ισχύσει.