Η ρωσική ηγεσία θα ήθελε, ιδανικά, να έχει «ξεμπερδέψει» με το στρατιωτικό σκέλος του πολέμου στην Ουκρανία ως τις 9 Μαΐου. Το «μπέρδεμα» βέβαια εκεί θα έχει συνέχεια. Μιλάμε, άλλωστε, για έναν πόλεμο που στην πραγματικότητα δεν μετράει οχτώ εβδομάδες αλλά οχτώ χρόνια.  

Η ρωσική ηγεσία θα ήθελε ωστόσο, ευλόγως, ως την 9η Μαΐου, «Ημέρα της Νίκης» των Σοβιετικών έναντι της ναζιστικής Γερμανίας, να μπορεί να παρουσιάσει μια πειστική νίκη που να βγάζει νόημα στο μέτωπο της Ουκρανίας.  

Μεταξύ επετείων 

Κάπως έτσι, θα έκλεινε και ο κύκλος του φερόμενου ως ηθικά νομιμοποιητικού αφηγήματος περί «αποναζιστικοποίησης» της Ουκρανίας που έχτισε η ρωσική πλευρά γύρω από την τρέχουσα εισβολή.

Κάπως έτσι, μια εισβολή που ξεκίνησε πίσω στα τέλη Φεβρουαρίου σχεδόν ταυτόχρονα με μια άλλη επέτειο, λίγες ώρες έπειτα από την «Ημέρα Υπεράσπισης της Πατρίδας» ή «Ημέρα του Κόκκινου Στρατού» (23 Φεβρουαρίου), θα είχε ολοκληρωθεί με «επιτυχία» ως την «Ημέρα της Νίκης» (9 Μαΐου). 

Τι και αν ο – ιδεολογικά τσαρικών καταβολών – Πούτιν  (ο επηρεασμένος από τον Νικολάι Ντανιλέφσκι, τον Ιβάν Ιλίν, τους ευρασιανιστές και τον Αλεξάντερ Ντούγκιν) στο μεσοδιάστημα «αποδόμησε» τον Λένιν. Το ρωσικό αφήγημα προσαρμόζεται ανάλογα με τους εκάστοτε στόχους. 

Το στοίχημα των δυόμιση εβδομάδων 

Το ερώτημα ωστόσο πλέον, έπειτα από οχτώ εβδομάδες πολέμου, είναι άλλο: Τι θα έχει γίνει στο μέτωπο των πολεμικών επιχειρήσεων στην Ουκρανία ως τις 9 Μαΐου;

Η αμερικανική πλευρά έχει, δια του υπουργού Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν, εκφράσει την εκτίμηση ότι ο πόλεμος θα μπορούσε να συνεχιστεί για όλο το 2022: για άλλους περίπου οχτώ μήνες δηλαδή… και βλέπουμε. 

Η ρωσική πλευρά ωστόσο, από την άλλη, είναι σαφές πως θα ήθελε να έχει απαλλαγεί πολύ νωρίτερα από τα διόλου ευκαταφρόνητα κόστη ενός πολέμου που σωρεύονται. Για αυτό και αναπροσαρμόζει την κινήσεις της στο στρατιωτικό μέτωπο ανάλογα με τις εξελίξεις στο έδαφος, «αφήνοντας» το Τσερνιχίβ και το Κίεβο (το οποίο σφυροκοπά πλέον μόνο από μακριά) και στρέφοντας τους κυρίους όγκους των χερσαίων δυνάμεών της στα ανατολικά (Ντονμπάς) και στον ουκρανικό νότο. 

Εάν οι Ρώσοι καταφέρουν μέσα στις επόμενες δυόμιση εβδομάδες να επιτύχουν νίκες στο έδαφος, ολοκληρώνοντας για παράδειγμα της κατάληψη της κατεστραμμένης πια από τους βομβαρδισμούς Μαριούπολης, συνδέοντας το Ντονμπάς με την Κριμαία και επεκτείνοντας την γραμμή επαφής της ανατολικής Ουκρανίας προς τα δυτικά (προς το Χάρκοβο;), τότε στις 9 Μαΐου θα μιλούν για μια νέα «νίκη» ενάντια στον «ναζισμό». 

Λέγεται μάλιστα, σύμφωνα με ρωσικά δημοσιεύματα, πως ανάλογα με τις εξελίξεις στο έδαφος, ενδεχομένως στις 9 Μαΐου να δούμε και εορτασμούς υπέρ της Ρωσίας του Πούτιν στην ανατολική Ουκρανία, ακόμη και στην ίδια την (κατεστραμμένη όμως από τους βομβαρδισμούς) Μαριούπολη (;!;). 

Μένει να φανεί, σε μια τέτοια περίπτωση, εάν οι ρωσικές δυνάμεις θα περιοριστούν στα όποια κέρδη τους προωθώντας στη βάση αυτών των κερδών και των όποιων de-facto νέων συνόρων ένα νέο στάτους-κβο, ή θα συνεχίσουν να επιδιώκουν την κατάκτηση και άλλων εδαφών με τα βλέμματα να στρέφονται στην Οδησσό που αποτελεί πια πόλη-κλειδί και κορυφαίο γεωστρατηγικό «έπαθλο». 

Ημέρα «κινητοποίησης»

Εάν, από την άλλη, τα πράγματα δεν πάνε όπως ακριβώς θα επιθυμούσε η ρωσική πλευρά στο μέτωπο των πολεμικών συγκρούσεων, τότε η «Ημέρα της Νίκης» θα εξελιχθεί σε ημέρα «κινητοποίησης» (mobilization) εναντίον των ξένων που συνεχίζουν έπειτα από αιώνες να θέλουν το «κακό» της Ρωσίας. Στο ίδιο πλαίσιο, για τη ρωσική πλευρά ο πόλεμος στην Ουκρανία θα πάψει να είναι ένας πόλεμος Πούτιν – Ζελένσκι και θα γίνει μια μάχη Ρωσίας – ΝΑΤΟ. Υπενθυμίζονται και τα πρόσφατα ρωσικά διαβήματα ενάντια στις δυτικές αποστολές οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία, διαβήματα που συνοδεύονταν και από την προειδοποίηση πως εάν αυτές οι αποστολές συνεχιστούν τότε μπορεί να υπάρξουν «απρόβλεπτες συνέπειες», με τον όρο «απρόβλεπτες» να υποκρύπτει στην προκειμένη περίπτωση πυρηνικές απειλές ή απειλές πληγμάτων κατά δυτικών στόχων-αποστολών. 

Ενδιαφέρον σημείο: η ενόχληση που εξέφρασε η ρωσική πλευρά συγκεκριμένα για την αποστολή πυραυλικών συστημάτων πολλαπλής εκτόξευσης MLRS στην Ουκρανία (RM–70 από την Τσεχία για παράδειγμα), ενώ με ενόχληση – εάν όχι ανησυχία – παρακολουθεί η Μόσχα και την εισροή άλλων οπλικών συστημάτων εντός των ουκρανικών συνόρων είτε πρόκειται για 155 mm Howitzer από τις ΗΠΑ, είτε για τανκ T-72 από την Τσεχία ή για drones κ.ά.

Μια διαφορετική παρέλαση   

Σε κάθε περίπτωση, η στρατιωτική παρέλαση της 9ης Μαΐου θα είναι φέτος διαφορετική. Η Ρωσία έχει ήδη χάσει μεγάλο μέρος των οπλικών της συστημάτων στο μέτωπο της Ουκρανίας (πάνω από: 519 τανκς, 1.800 οχήματα, 22 αεροσκάφη, 35 ελικόπτερα, 34 UAV, 10 ραντάρ κ.ά., σύμφωνα με τον ιστοχώρο oryxspioenkop), χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί και να στήσει στρατιωτική παρέλαση πίσω στη Μόσχα. 

Εάν πιστέψουμε τον εκπρόσωπο του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, τότε η στρατιωτική παρέλαση πρόκειται να διεξαχθεί «κανονικά» φέτος όπως και τα περασμένα χρόνια, με τη συμμετοχή δεκάδων αεροσκαφών, εκατοντάδων οχημάτων και χιλιάδων στρατιωτών – ενδεχομένως λιγότερων σε σύγκριση με το 2021 αλλά σίγουρα όχι πολύ λιγότερων. 

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα είναι κι αυτός κατά πάσα πιθανότητα εκεί, στο επίκεντρο, όπως κάθε χρόνο από το 1999 και έπειτα. Ποιους άλλους θα έχει όμως φέτος δίπλα του ο Ρώσος πρόεδρος; Ο υπουργός Άμυνας της Ρωσικής Ομοσπονδίας Σεργκέι Σοϊγκού θα είναι, για παράδειγμα, εκεί;