Μπορεί ο υπότιτλος να φαντάζει κάπως …«επικός». Σίγουρα όμως αποδίδει πλήρως το έργο που εκτελούν τα πλοία της Διοίκησης Πλοίων Επιτήρησης. Έτσι, με την κατάσταση που επικρατεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και με την αναμενόμενη αύξηση «των ροών» των μεταναστών-προσφύγων προς τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, θωρήσαμε ότι μια γνωριμία με τα πλοία, τα οποία υπερασπίζονται τα θαλάσσια σύνορά μας, σίγουρα θα συμβάλει στην καλύτερη αντίληψη και κατανόηση των γεγονότων.

Η Διοίκηση Πλοίων Επιτήρησης, λοιπόν, είναι η νεότερη από τις διοικήσεις που υπάγονται στο Αρχηγείο Στόλου (ΑΣ). Στις 11 Νοεμβρίου 2002, το Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο αποφάσισε ότι η Μοίρα Κανονιοφόρων, που υπαγόταν στη Διοίκηση Αντιτορπιλικών (τη σημερινή Διοίκηση Φρεγατών) έπρεπε να αποτελέσει χωριστή διοίκηση, καθώς αυτό επέβαλαν οι αποστολές που εκτελούσαν τα πλοία της. Η νέα διοίκηση έφερε την ονομασία «Διοίκηση Κανονιοφόρων» και άρχισε να λειτουργεί («ενεργοποιήθηκε», αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε την επίσημη έκφραση) μέσα στον ίδιο μήνα. Μετά από 12 χρόνια, στις 29 Νοεμβρίου 2014, μετονομάστηκε σε «Διοίκηση Πλοίων Επιτήρησης». Το όνομα αυτό, αν μη τι άλλο, αφενός δείχνει το έργο που επιτελούν τα πλοία της κι αφετέρου το είδος τους που δεν είναι μόνον κανονιοφόροι. Γιατί, εκτός από αυτού του είδους τα πλοία, στη Διοίκηση Πλοίων Επιτήρησης (ΔΠΕ) υπάγονται και τα Παράκτια Περιπολικά. Τα οποία όμως υπάγονται μεν διοικητικά σε αυτήν, αλλά τον επιχειρησιακό τους έλεγχο τον έχει μια άλλη διοίκηση του ΑΣ, η Ναυτική Διοίκηση Αιγαίου (ΝΔΑ). Ένας από τους λόγους αυτής της ιδιαιτερότητας είναι και το ότι τα Παράκτια Περιπολικά έχουν ως μόνιμη έδρα διάφορα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Ας πάμε τώρα να γνωρίσουμε τα πλοία της ΔΠΕ. Θα ξεκινήσουμε από τα μεγαλύτερα –κανονιοφόρους φυσικά– και τα νεότερα. H ΔΠΕ διαθέτει 4 κανονιοφόρους τύπου HSY 56a. To αρκτικόλεξο HSY σημαίνει Hellenic Shipyards ήτοι Ελληνικά Ναυπηγεία, δηλαδή αυτά που όλοι αποκαλούμε Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και η επίσημη ονομασία τους είναι Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ (ΕΝΑΕ). Το «56α» είναι ο κωδικός που είχαν δώσει τα ΕΝΑΕ στον συγκεκριμένο τύπο, με το 56 να προέρχεται από το μήκος του πλοίου. Η σύμβαση για τις συγκεκριμένες ναυπηγήσεις υπογράφτηκε ανάμεσα στο Ελληνικό Δημόσιο και τα ΕΝΑΕ στις 21.12.1999. Το πρώτο πλοίο –ο Μαχητής Ρ266– εντάχθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό στις 29.10.2002. Ακολούθησε ο Νικηφόρος Ρ267 στις 30.03.2004, ο Αήττητος Ρ268 στις 05.08.2004 και ο Κραταιός Ρ269 στις 20.10.2005.

Ο Αήττητος Ρ268 σε περιπολία.
Η Ανδρομέδα Ρ196 στο λιμάνι της Μυτιλήνης.
Ο Αντωνίου Ρ117 σε φωτογραφία που δείχνει καθαρά την κομψή του εμφάνιση.
Ο Αρματολός Ρ18 είναι η πρώτη κανονιοφόρος που ναυπηγήθηκε στην Ελλάδα.

Τα βασικά τεχνικά χαρακτηριστικά των κανονιοφόρων HSY 56 είναι:

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ 56.5 x 10 x 3.6 m.
ΕΚΤΟΠΙΣΜΑ 575 τόνοι.
ΠΡΟΩΣΗ 2 diesel Wärtsilä Nohab 16V25 με ισχύ 9,200 hp. Έλικες: 2. Ταχύτητα: 22 κόμβοι.
ΟΠΛΙΣΜΟΣ Κατ. Βλήματα: 4 θέσεις εκτόξευσης Stinger–RMP Block Ι, Πυροβόλα: 1 OTO Melara των 3in/62. 1 OTO Breda των 40mm/70 L70/520R. 2 Rheinmetall των 20mm. Νάρκες: Δυνατότητα να φέρει έως 16 Mk55.
ΠΛΗΡΩΜΑ 50 + άγημα 21 στρατιωτών.

Τα αμέσως αρχαιότερα πλοία της ΔΠΕ είναι οι δύο κανονιοφόροι τύπου HSY 56. Συγκεκριμένα, η Κάσος Ρ57 και ο Πολεμιστής Ρ61 που εντάχθηκαν, αντίστοιχα, στις 04.05.1993 και στις 16.06.1994. Εδώ πρέπει να πούμε ότι η Κάσος Ρ57 έως τις 11.11.2005 ονομαζόταν Πυρπολητής Ρ57. Η αλλαγή ονομασίας έγινε όταν διαπιστώθηκε (ύστερα από πιέσεις και όχι τόσο έγκαιρα βέβαια) ότι το νησί της Κάσου είχε σημαντική συμβολή στον Αγώνα για την Ανεξαρτησία του 1821, ανάλογη με αυτές της Ύδρας των Σπετσών και των Ψαρών, με τους Κασιώτες που επέζησαν της καταστροφής, τον Μάιο του 1824, να συνεισφέρουν στον Αγώνα και στη συνέχεια στην ελεύθερη Ελλάδα έως και σήμερα. Το «κακό» στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι «θυσιάστηκε» μια ονομασία –το Πυρπολητής– στενά συνδεδεμένη με τη ναυτική μας ιστορία, ενώ θα μπορούσαν να είχαν υπάρξει άλλες επιλογές. Να προσθέσουμε ότι τα σχέδια των HSY 56 εκπονήθηκαν από τα ΕΝΑΕ σε συνεργασία με τη Σχολή Ναυπηγών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.

Ο Βότσης Ρ72 με τον Αήττητο Ρ268 σε άσκηση. Σε μια προσεκτική παρατήρηση της φωτογραφίας, διακρίνονται οι βάσεις των εκτοξευτών των Exocet.
Η Κάσος Ρ57 κατά τη διάρκεια άσκησης.
Ο Κραταιός Ρ269 σε περιπολία στο Αιγαίο.
Ο Κύκνος Ρ198 στο λιμάνι. Είναι εμφανές το μικρό του μέγεθος.

Τα βασικά τεχνικά χαρακτηριστικά των κανονιοφόρων HSY 56 είναι:

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ 56.5 x 10 x 2.6 m.
ΕΚΤΟΠΙΣΜΑ 575 τόνοι.
ΠΡΟΩΣΗ 2 diesel Wärtsilä Nohab 16V25 με ισχύ 9,200 hp. Έλικες: 2, Ταχύτητα: 24 κόμβοι.
ΟΠΛΙΣΜΟΣ Κατ. Βλήματα: 3 θέσεις εκτόξευσης FIM–92 Stinger. Πυροβόλα: 1 OTO Melara των 3in(76mm)/62. 1 Bofos των 40mm/70. 2 Rheinmetall των 20mm. Νάρκες: Δυνατότητα να φέρει έως 30 Mk6 ή 20 Mk18 ή 12 Mk55.
ΠΛΗΡΩΜΑ 52 + άγημα 15 στρατιωτών.

Και περνάμε στις 2 κανονιοφόρους τύπου Osprey 55 ήτοι τον Αρματολό Ρ18, που εντάχθηκε στις 27.05.1990, και το Ναυμάχο Ρ19 με ένταξη στις 15.07.1990. Αυτά τα πλοία ναυπηγήθηκαν, με βάση τα σχέδια της δανέζικης Danyard Aapdsorg, για Offshore Patrol Vessel (OPV). Ως προς τα ονόματα τώρα, πρέπει να πούμε ότι φέρουν ονομασίες κορβετών τύπου Algerine που είχαν αποκτηθεί από το Ναυτικό το 1947 μέσω του ΟΔΙΣΥ (Οργανισμός Διαχείρισης Συμμαχικού Υλικού) και της ECSWM (Executive Committee of Surplus War Material) των ΗΠΑ. Και ως προς το «Ναυμάχος» φυσικά και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Αντιθέτως, αυτό το «Αρματολός» αποτελεί –πρέπει να αποτελεί ορθότερα– «παράδειγμα προς αποφυγήν». Καταρχήν, στο Ναυτικό τον γράφουν «Αρματωλός». Σαφέστατα και το μπερδεύουν με το αμαρτωλός. Αρκεί μια ματιά σε ένα οποιοδήποτε λεξικό της ελληνικής γλώσσας και το πρόβλημα θα λυθεί αμέσως. Το τεράστιο (ναι, τεράστιο, όσο κι αν ακούγεται υπερβολικό) είναι η αιτιολογία της ονοματοδοσίας. Δίνοντας αυτό το όνομα σε ένα πλοίο, οι τότε αρμόδιοι θέλησαν να τιμήσουν –έτσι πίστευαν τουλάχιστον– κάποιους που αγωνίστηκαν για την ελευθερία της Ελλάδας. Αν όμως έκαναν τον κόπο να διαβάσουν λίγες σελίδες ιστορίας, θα διαπίστωναν ότι οι αρματολοί δεν ήσαν παρά κάποιοι Έλληνες στην υπηρεσία των Τούρκων στα χρόνια της σκλαβιάς. Αξίζει λοιπόν ένα πολεμικό πλοίο να φέρει όνομα συνεργατών των κατακτητών; Και για να το «μεταφέρουμε» στις μέρες θα ονομάζαμε κάποιο πλοίο «γερμανοτσολιάς»; Γιατί, κι αυτοί, κατακτητές της πατρίδας τους υπηρέτησαν… Πρέπει λοιπόν το Ναυτικό να ασχοληθεί με το ζήτημα και να προχωρήσει, τάχιστα, στην αλλαγή του απαράδεκτου ονόματος.

Ο Μαχητής Ρ266 φωνογραφημένος το 2008, όταν μετείχε σε ΝΑΤΟϊκή δύναμη.
Ο Ναυμάχος Ρ19 σε φωτογραφία του 2006.

Κατά τ’ άλλα, τα βασικά τεχνικά χαρακτηριστικά των δύο κανονιοφόρων Osprey 55 είναι:

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ 54.8 x 10.5 x 2.6 m.
ΕΚΤΟΠΙΣΜΑ 515 τόνοι.
ΠΡΟΩΣΗ 2 diesel MTU 16V 1163 TB63 με ισχύ 10,000 hp. Έλικες: 2 μεταβλητού βήματος. Ταχύτητα: 25 κόμβοι.
ΟΠΛΙΣΜΟΣ Κατ. Βλήματα: 3 θέσεις εκτόξευσης FIM–92 Stinger. Πυροβόλα: 1 OTO Melara των 3in(76mm)/62. 1 Bofos των 40mm/70. 2 Rheinmetall των 20mm. Νάρκες: Δυνατότητα να φέρει έως 30 Mk6 ή 20 Mk18 ή 12 Mk55.
ΠΛΗΡΩΜΑ 44 + άγημα 15 στρατιωτών.

Έτσι, φτάνουμε στις κανονιοφόρους τύπου Asheville. Ναυπηγήθηκαν στις ΗΠΑ από την Peterson Builders Inc, στο Sturgeon Bay του Wisconsin. Στην Ελλάδα παραχωρήθηκαν τον Οκτώβριο του 1989, αφού είχαν συμπληρώσει 20 χρόνια υπηρεσίας στο US Navy. Στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας έφτασαν φορτωμένες στο πλοίο–δεξαμενή «Super Servant» στις 20.11.1989. Στην πρώτη, δόθηκε το όνομα Ορμή Ρ230 και εντάχθηκε στο Ναυτικό στις 21.02.1990. Ήταν το πρώην USS Beacon PG99 (21.11.1969–22.11.1989). Δεν ενεργοποιήθηκε αμέσως καθώς, από τις 23.03.1990 έως τις 30.04.1991, έγιναν εργασίες ενεργοποίησης-εκσυγχρονισμού, οπότε και αφαιρέθηκε ο αεροστρόβιλος που έφερε, ενώ το 1996 αντικαταστάθηκαν και οι άλλες κύριες μηχανές της. Το 2003, αντικαταστάθηκε το πλωριό πυροβόλο της. Η δεύτερη πήρε την ονομασία Τόλμη Ρ229 και εντάχθηκε στις 18.06.1991. Ήταν το πρώην USS Green Bay PG101 (05.12.1969–22.11.1989). Και εδώ, υπήρξαν από τις 23.03.1990 έως τις 20.04.1991 οι αντίστοιχες εργασίες ενεργοποίησης-εκσυγχρονισμού της, ενώ οι κύριες μηχανές της αντικαταστάθηκαν το 1995 και το πλωριό πυροβόλο το 2003.

Ο Νικηφόρος Ρ267, επιστρέφοντας στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας.
Η Ορμή Ρ230 έχει μόλις αποπλεύσει από το Ναύσταθμο Σαλαμίνας.

Τα βασικά τεχνικά χαρακτηριστικά των δύο κανονιοφόρων Asheville είναι:

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ 50.14 x 7.28 x 2.9 m.
ΕΚΤΟΠΙΣΜΑ 245 τόνοι.
ΠΡΟΩΣΗ 2 diesels MTU 12V 396 TE 94 με ισχύ 4,506hp η κάθε μία. Έλικες: 2 μεταβλητού βήματος. Ταχύτητα: 21.5 κόμβοι.
ΟΠΛΙΣΜΟΣ Κατ. Βλήματα: 2 θέσεις εκτόξευσης FIM–92 Stinger. Πυροβόλα: 2 Bofors των 40mm/ 60. 4 (2×2) πολυβόλα των 0.5in(12.7mm).
ΠΛΗΡΩΜΑ 36.

Όλα τα Παράκτια Περιπολικά έχουν μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Να ξεκινήσουμε με τα δύο τύπου Esterel. Τον Στάμου Ρ287, που εντάχθηκε στις 28.07.1975, και τον Αντωνίου Ρ286 που ακολούθησε στις 04.12.1975. Να σημειωθεί ότι, αρχικά, οι πλευρικοί αριθμοί αυτών των πλοίων ήταν Ρ28 για τον Στάμου και Ρ29 για τον Αντωνίου. Κι αυτό είναι ήσσονος σημασίας. Τα σημαντικά είναι το πώς αποκτήθηκαν αυτά τα πλοία και πόθεν τα ονόματά τους. Είχαν λοιπόν παραγγελθεί από την κυβέρνηση της Κύπρου, στις αρχές του 1974, στο ναυπηγείο Chantiers Navals de l’Esterel, στις Cannes της Γαλλίας, που ειδικεύεται στις ναυπηγήσεις ξύλινων γιοτ! Γιατί είναι όντως ξύλινα και μόνο πολεμικό πλοίο δεν θυμίζουν στην όψη. Η τουρκική εισβολή όμως, στις 20 Ιουλίου του 1974, έφερε και ένα embargo. Έτσι λοιπόν τα πλοία αυτά μεταβιβάστηκαν από την Κύπρο στην Ελλάδα. Ο μεν Στάμου Ρ287 κατέπλευσε στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας στις 05.08.1975 και ο Αντωνίου Ρ286 στις 24.12.1975.
Τα πλήρη ονόματά τους είναι Κελευστής Στάμου και Δίοπος Αντωνίου. Ο κελευστής πυροβολητής Λεωνίδας Στάμου (1916–1943), σκοτώθηκε όντας μέλος του πληρώματος του υποβρυχίου Κατσώνης Υ1, όταν αυτό βυθίστηκε στις 14.09.1943, από το γερμανικό ανθυποβρυχιακό UJ2101, το πρώην ελληνικό ναρκαλιευτικό–ναρκοθέτιδα Στρυμών που κάποιοι «αρμόδιοι» είχαν εγκαταλείψει, χωρίς να το καταστρέψουν, στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας… Ο δίοπος πυροβολητής Αντώνιος Αντωνίου (1918–1943) έχασε τη ζωή του στις 20.06.1943, όταν το αντιτορπιλικό Αδρίας L67, του οποίου ήταν μέλος του πληρώματός, δέχτηκε επίθεση τριών τορπιλακάτων κατά τη διάρκεια της συμμαχικής επιχείρησης «Husky» (απόβαση στη Σικελία). Ήταν η πρώτη φορά που δίνονταν σε πλοία του Ναυτικού ονόματα μη αξιωματικών και οφειλόταν σε πρωτοβουλία του τότε ΥΕΘΑ Ευάγγελου Αβέρωφ-Τοσίτσα, ο οποίος –και πολύ σωστά– έκρινε ότι τέτοιας τιμής δεν δικαιούνται μόνο οι αξιωματικοί-απόφοιτοι της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων, αλλά όλοι όσοι έδωσαν την ζωή τους υπερασπιζόμενοι την πατρίδα. Ονόματα υπαξιωματικών δόθηκαν και σε άλλα μικρά πλοία όσο ήταν υπουργός ο Αβέρωφ-Τοσίτσας. Δυστυχώς η πρακτική αυτή δεν μονιμοποιήθηκε κι έτσι συνεχίστηκε η –να την πούμε ταξική; – πρακτική που εφαρμόζεται έως σήμερα.

 

Ο Πεζόπουλος Ρ73 σε φωτογραφία του 2014, όταν ακόμα έφερε τους Exocet.
Ο Πήγασος Ρ199 κατά τη διάρκεια περιπολίας στο Ανατολικό Αιγαίο.

Τα βασικά τεχνικά χαρακτηριστικά των δύο παράκτιων περιπολικών Esterel είναι:

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ 32 x 5.8 x 1.6 m./td>
ΕΚΤΟΠΙΣΜΑ 115 τόνοι.
ΠΡΟΩΣΗ 2 diesel MTU 12V 331 TC81 με ισχύ 2,610 hp. Έλικες: 2. Ταχύτητα: 30 κόμβοι.
ΟΠΛΙΣΜΟΣ Πυροβόλα: 1 Rheinmetall των 20mm. 2 πολυβόλα των 0.5in(12.7mm).
ΠΛΗΡΩΜΑ 17.

Σειρά τώρα έχουν τα 4 παράκτια περιπολικά Tjeld/Nasty ήτοι τα: Ανδρομέδα Ρ196 (21.11.1966), Κύκνος Ρ198 (25.02.1967), Πήγασος Ρ199 (12.04.1967) και Τοξότης Ρ228 (31.05.1967). Σε παρένθεση είναι οι ημερομηνίες ένταξής τους, οι οποίες δείχνουν ξεκάθαρα την ηλικία τους. Τα πλοία αυτά είναι τα πρώτα πολεμικά που παράγγειλε και αγόρασε καινούργια η Ελλάδα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήσαν τορπιλάκατοι που όλοι αποκαλούσαν με το αμερικανικό όνομά τους «τύπου Nasty». Οι Νορβηγοί όμως που τα ναυπήγησαν – στα ναυπηγεία Kvaerner Mandal AS στο Mandal- τα αποκαλούν Tjeld (τγιέλντ), ένα θαλασσοπούλι που στην Ελλάδα λέμε στρειδοφάγο και θυμίζει γλάρο. Η Ανδρομέδα Ρ196 (τότε Ρ21) μάλιστα –που ήταν το πρώτο πλοίο της σειράς– μαζί με τον Ηνίοχο Ρ22, απέπλευσε από το Mandal στις 21.12.1966 και κατέπλευσε στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας στις 06.02.1967, μετά από ταξίδι 47 ημερών! Η Ανδρομέδα Ρ196 λοιπόν στα τέλη της δεκαετίας του 1970 τέθηκε σε κατάσταση εφεδρείας. Έγινε ανακατασκευή της στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας, οπότε και αλλάχτηκαν οι μηχανές και ο οπλισμός της. Επανεντάχθηκε στις 15.07.1980 και άρχισε να χρησιμοποιείται ως πλοίο επιτήρησης των ανατολικών θαλασσίων συνόρων στο Αιγαίο. Για τον Κύκνο Ρ198, τον Πήγασο Ρ199 και τον Τοξότη Ρ228 οι αντίστοιχες εργασίες έγιναν την περίοδο 1984–1988. Το 2002, όλα τα πλοία χαρακτηρίστηκαν ως Παράκτια Περιπολικά και τους αφαιρέθηκαν οι τορπιλοσωλήνες που έφεραν.

Ο Πολεμιστής Ρ61 με μέλη του πληρώματος παραταγμένα στην πλώρη προκειμένου να εκτελέσουν «άσκηση ταχυδρομείου».
Ο Στάμου Ρ287 σε περιπολία.

Τα βασικά τεχνικά χαρακτηριστικά τους είναι:

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ 24.5 x 7.5 x 2.1 m.
ΕΚΤΟΠΙΣΜΑ 76 τόνοι.
ΠΡΟΩΣΗ 2 diesel MTU MD 12V 331 TC92 με ισχύ 2,660 hp. Έλικες: 2. Ταχύτητα: 25 κόμβοι.
ΟΠΛΙΣΜΟΣ Πυροβόλα: 1 Bofors Mk3 των 40mm/70, 1 Rheinmetall των 20mm/90.
ΠΛΗΡΩΜΑ 20.

Ένα γεγονός που έχει περάσει απαρατήρητο, καθώς ποτέ δεν ανακοινώθηκε επίσημα, είναι ο «δανεισμός» στην ΔΠΕ, δύο πυραυλακάτων από την Διοίκηση Ταχέων Σκαφών (ΔΤΣ). Αυτό έγινε στις 19.10.2016 και αφορούσε τον Βότση Ρ72 και τον Πεζόπουλο Ρ73. Πρόκειται για τις τύπου La Combattante IIA (Klasse 148) πρώην γερμανικές FGS Iltis P6142 (08.01.1973–15.10.1992) και FGS Iltis P6142 (08.01.1973–15.10.1992) αντίστοιχα, που μας είχαν παραχωρηθεί το 1993 και είχαν ενταχθεί στο Ναυτικό στις 18.02.1994. Έχουν ναυπηγηθεί στη CMN (Construction Mechaniques de Normandie), στο Cherbourg της Γαλλίας, και οι πλήρεις ονομασίες τους είναι Υποπλοίαρχος Βότσης Ρ72 και Αντιπλοίαρχος Πεζόπουλος Ρ73. Ως προς το δεύτερο πλοίο, δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Φέρει το όνομα του αντιπλοιάρχου Θεόδωρου Πεζόπουλου (1900–1941), κυβερνήτη του αντιτορπιλικού Ύδρα 97 που σκοτώθηκε κατά τη βύθιση του πλοίου του, από γερμανικά αεροπλάνα, στις νησίδες Λαγούσες του Σαρωνικού, στις 22.04.1941. Στο δεύτερο όμως έχει γίνει κάτι το εντελώς πρωτόγνωρο, για να μην πούμε τρελό. Οι αξιωματικοί προσφωνούνται με τον τελευταίο βαθμό που έφεραν. Ο Νικόλαος Βότσης (1877–1931) λοιπόν αποστρατεύτηκε, το 1922, ως υποναύαρχος. Υποπλοίαρχος ήταν στις 18/31.10.1912, όταν όντας κυβερνήτης του Τορπιλοβόλου 11, βύθισε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης την παλιά τουρκική θωρακοβάριδα Feth-i Bülend. Η σωστή λοιπόν πλήρης ονομασία του εν λόγω πλοίου θα έπρεπε να ήταν Υποναύαρχος Βότσης Ρ72. Το γιατί αυτό δεν έγινε, δεν μπόρεσε να μας το εξηγήσει επαρκώς κανείς. Να κλείσουμε, λέγοντας ότι, κατά τη μεταφορά τους από την ΔΤΣ στην ΔΠΕ, αφαιρέθηκαν οι 4 εκτοξευτές των βλημάτων Aerospatiale Exocet MM38, που έφερε κάθε πλοίο.

Κι εδώ αξίζει να αναφέρουμε ότι στις 10.06.2011 είχαν παροπλιστεί οι εξής τρεις πυραυλάκατοι: Βλαχάβας Ρ74, Σακίπης Ρ77 και Τουρνάς Ρ76, που ήσαν επίσης τύπου La Combattante IIA (Klasse 148). Τότε, αν και είχαμε μπει στην οικονομική κρίση, κανένας από την πολιτική ηγεσία του ΥΕΘΑ και τη στρατιωτική των ΓΕΕΘΑ και ΓΕΝ δεν είχε σκεφτεί ότι αυτά τα πλοία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως κανονιοφόροι. Κατά τα άλλα «έχομεν υψηλόν φρόνημα»…

Η Τόλμη Ρ229 αποπλέει από το Ναύσταθμο Σαλαμίνας.
Ο Τοξότης Ρ228 καταπλέει στη βάση του.

Τα βασικά τεχνικά χαρακτηριστικά των δύο τέως πυραυλακάτων, νυν κανονιοφόρων, La Combattante IIA (Klasse 148) είναι:

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ 47 x 7.1 x 2.66 m./td>
ΕΚΤΟΠΙΣΜΑ 265 τόνοι.
ΠΡΟΩΣΗ 4 diesel MTU 16V 538 TB90 με ισχύ 12,000 hp. Έλικες: 4. Ταχύτητα: 36 κόμβοι.
ΟΠΛΙΣΜΟΣ Πυροβόλα: 1 OTO Melara των 3in/62. 1 Bofors των 40mm/70. Νάρκες: Δυνατότητα να φέρει έως 8.
ΠΛΗΡΩΜΑ 36.

Αυτά λοιπόν είναι τα πλοία που συγκροτούν την Διοίκηση Πλοίων Επιτήρησης, περιπολούν στο Ανατολικό Αιγαίο και σηκώνουν ένα μεγάλο βάρος της διαφύλαξης των ανατολικών θαλάσσιων συνόρων μας. Το ότι τα καταφέρνουν καλά, έως τώρα, είναι αναμφίβολο. Όπως επίσης αναμφίβολο είναι και το ότι τα μισά σχεδόν από αυτά –όλα τα παράκτια περιπολικά– είναι τουλάχιστον 45 χρονών και πρέπει να αντικατασταθούν. Βέβαια, το να μιλάμε για εξοπλισμούς την εποχή του Covid-19 είναι ολίγον τι «ρομαντικόν», για να μην πούμε τίποτε άλλο. Όμως το ότι πρέπει να ναυπηγηθούν σύγχρονα μικρά σκάφη, που θα αντικαταστήσουν τα υπάρχοντα, είναι αδήριτη ανάγκη. Στο κάτω-κάτω της γραφής δεν πρόκειται να έχουν και κανένα υψηλό κόστος. Άλλωστε δεν χρειάζονται και μεγάλα ναυπηγεία. Τα υπάρχοντα μικρά κάνουν εξαιρετική δουλειά. Απλώς πρέπει να ασχοληθούν οι αρμόδιοι.