Του Ηλία Νταλούμη

Όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, είχαμε κι εφέτος τον Παρμενίωνά μας. Και λέμε «μας», επειδή μετά από τόσα χρόνια που γίνεται αυτή η άσκηση -για την ακρίβεια ο συγκερασμός τόσων επιμέρους ασκήσεων- τη νιώθουμε σαν κάτι δικό μας.

Όμως καλύτερα να σοβαρευτούμε, γιατί ο «Παρμενίων» είναι η μεγαλύτερη άσκηση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων κι όχι μόνον. Αυτό επειδή κατά την διάρκειά του είχαμε, όπως πάντα άλλωστε, την εφαρμογή του συστήματος χειρισμού κρίσεων, του Εθνικού Συστήματος Συναγερμού όπως και την δοκιμή σχεδίων οργάνωσης και λειτουργίας των υπηρεσιών, Πολιτικής Άμυνας και Πολιτικής Σχεδίασης Έκτακτης Ανάγκης (ΠΑΜ-ΠΣΕΑ). Τα τελευταία ο πολύς ο κόσμος τα αντιλήφθηκε όταν στις 11:00, της Τρίτης 9 Οκτωβρίου, ήχησαν οι σειρήνες. Αρκετοί πάντως απ’ όσους τις άκουσαν αναρωτήθηκαν: «και τι έγινε που ήχησαν οι σειρήνες; Αν δεν ήταν άσκηση, αλλά πραγματικό γεγονός εμείς τι έπρεπε να κάνουμε; Υπάρχουν μήπως καταφύγια;». Φυσικά, απάντηση δεν πήραν. Η παράδοση πάντως με τις σειρήνες –κατάλοιπο «αρχαίων» εποχών– τηρήθηκε με θρησκευτική ευλάβεια…

Αλλά και οι άλλες παραδόσεις, στο καθαρά στρατιωτικό πεδίο, τηρήθηκαν  εξίσου. Έτσι, αφού αναχαιτίστηκε ο αντίπαλος, πραγματοποιήθηκε αντεπίθεση και τελικά είχαμε ανακατάληψη του εθνικού εδάφους και αποκατάσταση της …ομαλότητας. Αντίστοιχες κινήσεις έγιναν τόσο στην θάλασσα, όσο και στον αέρα. Είχαμε δηλαδή εξασφάλιση του θαλάσσιου ελέγχου με πλοία επιφανείας και υποβρύχια. Ταυτόχρονα, είχε επιτευχθεί η αεροπορική υπεροχή. Έγινε η αποβατική ενέργεια και οι δυνάμεις, που αποβιβάστηκαν, προωθήθηκαν με επιτυχία στο εσωτερικό του νησιού που –φυσικά– ανακατέλαβαν. Ενδιαφέρον είχε η καταδρομική επιχείρηση– αποβατική ενέργεια της Ζ΄ ΜΑΚ σε νησίδα των Κυκλάδων, όπου μεταφέρθηκε με το Πλοίο Ταχείας Μεταφοράς (αυτά που όλοι αποκαλούμε Zubr) Κέρκυρα L182.  Στα εντυπωσιακά της άσκησης «Παρμενίων 2018» σίγουρα συμπεριλαμβάνονται η «νυχτερινή βιαία διάβαση υδατίνου κωλύμματος» και οι νυχτερινές βολές. Αυτά βεβαίως για τους θεατές, γιατί για τους συμμετέχοντες μόνο εύκολη υπόθεση δεν ήταν.

Όπως συνηθίζεται, η πολιτική ηγεσία φρόντισε να χρησιμοποιήσει τον «Παρμενίωνα» για την προβολή της. Ο μεν ΥΕΘΑ –επειδή κατά την διάρκεια της «Παρμενίων 2018» θα βρισκόταν στις ΗΠΑ– επέβη, το Σάββατο 6 Οκτωβρίου, στη, φρεγάτα Ψαρά F454 και παρακολούθησε, λίγο έξω από το λιμάνι του Πειραιά, άσκηση, που συμμετείχαν το Ναβαρίνον F46, δύο Σκάφη Ανορθοδόξου Πολέμου (ΣΑΠ) της Διοίκησης Υποβρυχίων Καταστροφών και δύο μαχητικά F-4E Phantom. Ο ΑΝΥΕΘΑ και η ΥΦΕΘΑ βρέθηκαν στο Πεδίο Ασκήσεων «Αετός», στην Αλεξανδρούπολη, στις 12 Οκτωβρίου. Η στρατιωτική ηγεσία, εκτός από τις παραπάνω εκδηλώσεις, ήταν παρούσα και στην αποβατική ενέργεια που έγινε στον Μάναγρο, στη ΒΔ Χίο, στις 11 Οκτωβρίου.

Σύμφωνα με τα όσα ανακοινώθηκαν επισήμως, είχαν κληθεί –με ατομικές προσκλήσει – να συμμετάσχουν στην άσκηση «Παρμενίων 2018» περί τους 5000 έφεδροι. Πάντα σύμφωνα με τις ανακοινώσεις υπήρξε και «…ενεργός συμμετοχή και επιχειρησιακή εκπαίδευση μονάδων Εθνοφυλακής».

Δεν ανακοινώθηκαν –δεν είναι ανακοινώσιμα άλλωστε– τα συμπεράσματα που προέκυψαν από την κριτική ανάλυση της άσκησης «Παρμενίων 2018». Αυτό όμως που μπορούμε να αναρωτηθούμε είναι: έχουν γίνει, στο σενάριο της άσκησης «Παρμενίων», οι απαραίτητες δραστικές μεταβολές, ώστε αυτή να προσαρμοστεί στα σημερινά δεδομένα; Και δεν εννοούμε μόνον τα οικονομικά. Γιατί, με τις περικοπές που έχουν γίνει στα κονδύλια για την Άμυνα, και οι ασκήσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις έχουν υποστεί μεταβολές. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι έχει πια εδραιωθεί η ανάγκη για δομικές αλλαγές και θα ξεπεραστούν τα διάφορα «αρτηριοσκληρωτικά» φαινόμενα που ταλανίζουν τα της Άμυνας. Κλείνοντας να πούμε ότι αυτοί που οργάνωσαν τις εκδηλώσεις –στον τομέα της εξυπηρέτησης των θεατών– τόσο στον Μάναγρο, όσο και στον Αετό, σίγουρα δεν αρίστευσαν. Για την ακρίβεια ούτε τη βάση δεν πρέπει να έπιασαν.