Ήδη από τον Φεβρουάριο του 2022, με φόντο τον πόλεμο στην Ουκρανία, τον μεγαλύτερο που έχει ζήσει η Ευρώπη μετά τον Β Παγκόσμιο, όλοι συζητούν εκ νέου για εξοπλιστικά:

  • για τα χαμηλά κόστους drones που – μεμονωμένα ή σε σμήνη – αναμορφώνουν τον πόλεμο ανοίγοντας παράλληλα ένα παράθυρο στο μέλλον,
  • για το συμβατικό πυροβολικό που παραμένει «the No. 1 killer on the battlefield»,
  • για τα ΤΟΜΑ (M-2 Bradley κ.ά.) και τα ΤΟΜΠ (Μ-113 κ.ά.) που βοήθησαν τους Ουκρανούς να ανακτήσουν κάποια από τα χαμένα εδάφη,
  • για τα φορητά αντιαρματικά/αντιαεροπορικά (Javelin, Stinger κ.ά.) που προκάλεσαν δυσανάλογες απώλειες στη ρωσική πλευρά ανακόπτοντας την προέλαση των δυνάμεων της Μόσχας κ.ά.

Έπειτα από 20 μήνες πολέμου ωστόσο, πολλοί πλέον συζητούν (και) για κάτι άλλο: εν προκειμένω για τα στοκ με τα πυρομαχικά που έχουν αρχίσει να εξαντλούνται και χρήζουν άμεσης αναπλήρωσης.

«Δίνουμε πυρομαχικά στην Ουκρανία αλλά πλέον όχι από γεμάτες αποθήκες. Όταν αρχίσαμε να δίνουμε, οι αποθήκες ήταν ήδη μισογεμάτες ή ακόμη και μισοάδειες στην Ευρώπη. Τώρα βλέπουμε τον πάτο το βαρελιού και η βιομηχανία είναι ανάγκη να αυξήσει την παραγωγή», δήλωνε ο Ολλανδός ναύαρχος Ρομπ Μπάουερ, επικεφαλής της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, από το βήμα του Warsaw Security Forum πίσω στις αρχές Οκτωβρίου.

Λίγα 24ωρα αργότερα ωστόσο, από τις 7 Οκτωβρίου και έπειτα, θα άνοιγε ένα νέο πολεμικό μέτωπο στη Λωρίδα της Γάζας μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, ένα νέο πολεμικό μέτωπο το οποίο πια, έναν μήνα μετά, βαίνει οξυνόμενο.

«Η Ουκρανία διεξάγει διαφορετικού τύπου πόλεμο από το Ισραήλ, ωστόσο υπάρχουν όπλα που θέλουν και οι δύο χώρες από τις ΗΠΑ. Σε αυτά περιλαμβάνονται βλήματα πυροβολικού διαμετρήματος 155 χιλιοστών, βόμβες μικρής διαμέτρου που εκτοξεύονται από εναέρια μέσα, πυρομαχικά JDAM (Joint Direct Attack Munition) και πύραυλοι Hellfire, και οι απαιτήσεις θα αυξάνονται καθώς οι δύο πολέμοι θα συνεχίζονται», γράφει ο Πολ ΜακΛίρι στον ιστοχώρο του αμερικανικού Politico, υπογραμμίζοντας μάλιστα ότι στο Πεντάγωνο υπάρχουν πια δύο ομάδες: μία για τις στρατιωτικές προμήθειες προς το Ισραήλ και άλλη μία για τις στρατιωτικές προμήθειες που καταλήγουν στην Ουκρανία. «Μια νεοσυσταθείσα ομάδα εντός του Πενταγώνου έχει επιφορτιστεί με την αναζήτηση πυρομαχικών για τον ανεφοδιασμό του Ισραήλ […] Επιδιώκει να ακολουθήσει το παράδειγμα των προσπαθειών μιας άλλης ομάδας αξιωματούχων των υπουργείων Άμυνας και Εξωτερικών που έχει αναλάβει τη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία […] Η αμυντική βιομηχανία και το Πεντάγωνο αγωνίζονται να στείλουν όπλα στην Ουκρανία διατηρώντας όμως παράλληλα γεμάτα και τα ράφια των ΗΠΑ», σύμφωνα με το εν λόγω δημοσίευμα.

Στο ίδιο θέμα ωστόσο, της κάλυψης δηλαδή των στρατιωτικών αναγκών πλέον όχι μόνο της Ουκρανίας αλλά και του Ισραήλ, αναφέρθηκαν προ ημερών και οι Τάιμς της Νέας Υόρκης, κάνοντας ειδικά μνεία στα βλήματα των 155 χιλιοστών τα οποία είναι πια περιζήτητα από την ανατολική Ουκρανία έως και την Ανατολική Μεσόγειο.

«ΗΠΑ και ΝΑΤΟ αντιμετωπίζουν ελλείψεις σε πυρομαχικά 155 χιλιοστών καθώς προμηθεύουν με τέτοιου τύπου οβίδες τόσο την Ουκρανία όσο και το Ισραήλ», γράφει ο Μπράιαντ Χάρις στο DefenseNews, υπογραμμίζοντας ότι οι ΗΠΑ επιδιώκουν να αυξήσουν την παραγωγή πυρομαχικών για την Ουκρανία και το Ισραήλ και ότι, σε ακριβώς αυτό το πλαίσιο, ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε προ ημερών πρόσθετες αμυντικές δαπάνες.

«Εάν το Ισραήλ εξαπολύσει χερσαία εισβολή στη Γάζα, θα αυξηθεί σημαντικά η ζήτηση για πυρομαχικά πυροβολικού 155 χιλιοστών […] Το Ισραήλ έχει τη δική του ικανή βιομηχανική βάση και παράγει πολλά από τα δικά του όπλα, αλλά μια παρατεταμένη χερσαία εκστρατεία θα μπορούσε να εξαντλήσει τα αποθέματα της χώρας», έγραφαν οι συντάκτες του CNN, Ορεν Λίμπερμαν και Νατάσα Μπέρτραντ, μόλις λίγα 24ωρα έπειτα από τις πολύνεκρες επιθέσεις που εξαπέλυσε η Χαμάς κατά Ισραηλινών στις 7 Οκτωβρίου.

Πλέον, με τη χερσαία επιχείρηση να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, οι βόμβες στη Λωρίδα της Γάζας πέφτουν βροχή.

«Τα βλήματα των 155 mm είναι τόσο δημοφιλή επειδή συνδυάζουν εμβέλεια (σ.σ. ως μακρού βεληνεκούς πλήττουν στόχους σε απόσταση δεκάδων χιλιομέτρων) και ισχύ. Ένα πιο μικρό σε μέγεθος βλήμα θα φτάσει μακριά αλλά δεν θα κάνει αρκετή ζημιά. Ένα μεγαλύτερου μεγέθους βλήμα από την άλλη πλευρά, μπορεί να μην φτάσει τόσο μακριά», σχολιάζει ο Ράιαν Μπρομπστ του αμερικανικού Foundation for Defense of Democracies – FDD, μιλώντας στο Des Moines Register.

Ποιοι φτιάχνουν, όμως, τέτοια βλήματα 155mm;

Μεταξύ άλλων, οι Αμερικανοί σε εγκαταστάσεις στην Αϊόβα (Iowa Army Ammunition Plant), η ισραηλινή Elbit Systems που προμηθεύει και τις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ, η γερμανική Rheinmetall μέσω της ισπανικής θυγατρικής της, Rheinmetall Expal Munitions (σ.σ. αποτελεί «προϊόν» της εξαγοράς της ισπανικής Expal Systems από τη Rheinmetall), που έχει στείλει πυρομαχικά και στην Ουκρανία, αλλά και η εταιρεία Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ) η οποία όμως δεν έχει καταφέρει, ακόμη, να ενισχύσει σημαντικά τη δυναμική της αξιοποιώντας τις σχετικές ευκαιρίες.