Της Λουκίας Ρίτσαρντς

 

«Από τον ποταμό Μεύση στην Γαλλία μέχρι τη σημερινή Λιθουανία,

Από τον ποταμό Αδίγη στην Ιταλία μέχρι τα στενά της Βαλτικής,

Η Γερμανία, η Γερμανία υπεράνω,

Υπεράνω κάθε τι στον κόσμο»!

 

Τα ιστορικά όρια της Γερμανίας – προσθέτω τα σημερινά κράτη, τα οποία της ανήκουν –  μαρτυρά η πρώτη στροφή από το «Τραγούδι των Γερμανών». Χρονολογείται λίγο πριν από τη δύση του 18ου αιώνα κι ήταν ο εθνικός ύμνος της Γερμανίας μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αν και οι δύο πρώτες στροφές δεν απαγορεύονται, ανακρούεται σήμερα μόνον η τρίτη στροφή που αποτελεί τον εθνικό ύμνο της ΟΔΓ.

Είθισται η δημιουργία των οικονομικών και πολιτικών σχημάτων, από τα οποία προέκυψε η Ε.Ε., να αναφέρεται ως το (επιτυχημένο) ανάχωμα ενδεχόμενων αλυτρωτικών βλέψεων της Γερμανίας έναντι περιοχών που ανήκουν (σήμερα) στην Γαλλία.

Καίτοι, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι λάθος η διαπίστωση ότι η (ηγετική) συμμετοχή της Γερμανίας στην Ε.Ε. εξασφάλισε διηνεκή ειρήνη, αξίζει τον κόπο σε εποχές αμφισβήτησης μεταπολεμικών σταθερών – όπως μαρτυρούν η δημοσκοπική κι εκλογική σταθεροποίηση της εθνικιστικής Εναλλακτικής για την Γερμανία- να ρίξουμε μία ματιά στις “Χαμένες Πατρίδες” των Γερμανών και να εξετάσουμε, αν οι αλυτρωτικοί πόθοι έλαβαν τέλος με την υπογραφή της «Συνθήκης 2+4» που επισφράγισε την επανένωση των δύο μερών -όσων, δηλαδή, απέμειναν από τη διαμελισμένη χώρα.

Διωγμός και προσφυγιά

Πληθώρα ντοκιμαντέρ, άρθρων και βιβλίων εστιάζουν την προσοχή στο “δυτικό μέτωπο” της Γερμανίας κατά τους δύο παγκόσμιους πολέμους – εκεί όπου πολέμησε την άλλοτε  “άσπονδη εχθρό” και νυν πιστή εταίρο της.

Δημιουργείται έτσι, συχνά, η εντύπωση ότι το αντικείμενο του εθνικού πόθου των Γερμανών ήταν μόνον η επέκταση προς Δυσμάς που απετράπη λόγω της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η ύπαρξη συμπαγών -ενίοτε πλειοψηφικών- γερμανικών πληθυσμών στις περιοχές ανατολικά των σημερινών συνόρων, προ της επέλασης του Κόκκινου Στρατού, παραμένει, συγκριτικά, άγνωστη για το ευρύ κοινό.

TΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ «Α&Δ» ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ.