Να προωθηθεί στην πρώτη γραμμή των διεθνοπολιτικών εξελίξεων αλλά από νέες – προκεχωρημένες – βάσεις (επαν)εκκίνησης επιχειρεί πλέον η Άγκυρα, χωρίς βέβαια να έχει προηγουμένως αποκηρύξει τις προκλήσεις του πρόσφατου παρελθόντος τις οποίες – αντιθέτως – αξιοποιεί.

Αφού πρώτα έγινε μέρος του προβλήματος συνδαυλίζοντας την κρίση στα μέτωπα της Συρίας, της Λιβύης, του προσφυγικού και του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, η Τουρκία των Ερντογάν και Μπαχτσελί επιχειρεί τώρα να παρουσιαστεί ως «αναπόσπαστο» κομμάτι των «λύσεων», διεκδικώντας ρόλο περιφερειακής δύναμης ενόψει και του διπλωματικού φόρουμ (Antalya Diplomacy Forum) που πρόκειται να πραγματοποιηθεί στην Αττάλεια μεταξύ 18 και 20 Ιουνίου.

Ποιοι θα πάνε στην Αττάλεια;

Να σημειωθεί πως στο εν λόγω φόρουμ πρόκειται μεταξύ άλλων να πάρουν μέρος και πολιτικοί από την Ελλάδα (Δημήτρης Αβραμόπουλος, Μαργαρίτης Σχοινάς, Ντόρα Μπακογιάννη), την Ευρώπη (Ζοζέπ Μπορέλ, Αντζελίνο Αλφάνο, Καρλ Μπιλντ κ.ά.), τα Βαλκάνια (Έντι Ράμα, Μπουγιάρ Οσμάνι κ.ά.), την Ουκρανία, την Παλαιστίνη αλλά και τα κατεχόμενα (Ερσίν Τατάρ).

Υποκρισία

Και αφού προηγουμένως εργαλειοποίησε κατά τρόπο σκαιό την ισλαμοφοβία, τώρα η Τουρκία του Ερντογάν ξαφνικά δηλώνει εχθρός κάθε εξτρεμισμού ενώ παράλληλα διαμηνύει πως επιθυμεί και την «επιτυχημένη» ενσωμάτωση των τουρκικής καταγωγής πολιτών στις κοινωνίες της Δύσης. Θυμάμαι όμως άραγε κανείς τις δηλώσεις που είχε κάνει ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν έπειτα από την – τζιχαντιστική – δολοφονία του Γάλλου καθηγητή Σαμουέλ Πατί τον Οκτώβριο του 2020 και τις προβοκατόρικες εκθέσεις της τουρκικής SETA; Ή τις αποκαλύψεις για τη δράση Τούρκων πρακτόρων στη Γερμανία και τις στενές σχέσεις των κυβερνητικών εταίρων του Ερντογάν με τους Γκρίζους Λύκους σε Γερμανία, Γαλλία, Αυστρία, Βαλκάνια κ.ά.;

Τετελεσμένα

«Η αποφασιστικότητα (assertiveness) της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική την έχει καταστήσει σημαντικό παράγοντα (crucial player)…», σημειώνουν σε πρόσφατη έκθεσή τους οι συντάκτες του ιταλικού Istituto per gli Studi di Politica Internazionale-ISPI, του αρχαιότερου εκ των ιταλικών think-tanks, αναγνωρίζοντας όμως έτσι και την… αποτελεσματικότητα των τουρκικών προκλήσεων.

Όσο για το καθεστώς Ερντογάν, εκείνο – όπως προαναφέρθηκε – επιχειρεί δυναμική επάνοδο στη διεθνή σκηνή σε ρόλο όχι μόνο ενισχυμένου εταίρου της Δύσης αλλά και επίδοξου… διακριτού πόλου.

Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου πραγματοποίησε διήμερη επίσκεψη στη Γαλλία (6-7 Ιουνίου) έπειτα από πρόσκληση του Γάλλου ομολόγου του, Ζαν Ιβ Λε Ντριάν. Και εάν πιστέψουμε όσα ο ίδιος ο Τσαβούσογλου υποστήριξε μέσα από άρθρο του στη (φιλελεύθερη) γαλλική L’Opinion, τότε η Γαλλία και η Τουρκία συνδέονται με «σχέση φιλίας» ενώ παράλληλα μοιράζονται και σειρά από «κοινά συμφέροντα» αναφορικά με τις περιφερειακές εξελίξεις στη Συρία, στη Λιβύη, στον νότιο Καύκασο καθώς και στο μέτωπο της καταπολέμησης της τρομοκρατίας.

Για την ιστορία, υπενθυμίζεται βέβαια πως ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είχε κατ’ επανάληψη τα τελευταία δύο χρόνια επιτεθεί φραστικά στον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, τον οποίο και έχει αποδοκιμάσει ως «βάρβαρο», «προκλητικό» και «κακόβουλο» («…These are the signs of Europe’s regression into the era of barbarism. France, and Europe in general, don’t deserve Macron’s… fruitless, provocative and malicious policies»). Ως «νοητικά άρρωστο» («…he really needs to have checks», «Macron needs treatment on a mental level»). Ως «άσχετο από ιστορία» («You have no knowledge of history»). Αλλά και ως ηγέτη που δεν δικαιούται να παίρνει θέση για τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο («Do you have shores here? No. Do you have anything to do here?»).

Βαλκάνια – Πολωνία – Αφγανιστάν

Σημειώνεται πως ο Ερντογάν υποδέχθηκε προ ημερών, στις 05 Ιουνίου, στην Κωνσταντινούπολη και τον πρωθυπουργό της Βόρειας Μακεδονίας Ζόραν Ζάεφ, με τις δύο πλευρές να κάνουν γνωστό πως επεξεργάζονται μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου που θα στόχο έχει «να ανοίξει περισσότερες πόρτες για τους Τούρκους επενδυτές» στη Βόρεια Μακεδονία όπως σημειώνεται από την πλευρά των Σκοπίων.

Σε άλλα νέα… η Πολωνία έγινε η πρώτη χώρα κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που υπέγραψε συμφωνία (ύψους 235 εκατομμυρίων δολαρίων) για την αγορά τουρκικών drones (συγκεκριμένα 24 οπλισμένων Bayraktar TB2), ενώ προς μια ανάλογη κίνηση φέρεται να προσανατολίζεται και η επίσης ΝΑΤΟική-ευρωπαϊκή Ουγγαρία.

Όσο για τους Αμερικανούς, εκείνοι αποχωρούν μεν από το Αφγανιστάν, αφήνοντας όμως στην Τουρκία τον έλεγχο του διεθνούς αεροδρομίου της Καμπούλ (Hamid Karzai International Airport) το οποίο λειτουργεί και ως στρατιωτική βάση. «Η Τουρκία είχε πάντοτε ενεργή και αναβαθμισμένη παρουσία στο Αφγανιστάν», σημειώνει σε πρόσφατο άρθρο του ο αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος… εξηγώντας γιατί δεν θα έπρεπε κανείς να πέφτει από τα σύννεφα.

Η Άγκυρα κάνει από την πλευρά της ανοίγματα προς τους Αμερικανούς ενόψει της συνάντησης που αναμένεται να έχουν Τζο Μπάιντεν και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις 14 Ιουνίου στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, μέσω Αφγανιστάν, Συρίας και Εύξεινου Πόντου-Ουκρανίας, ενώ ως κλείσιμο ματιού προς την Ουάσιγκτον θα μπορούσε να ερμηνευτεί και η τουρκική ανακοίνωση ότι οι Ρώσοι ειδικοί που βρίσκονται στην Τουρκία με αποστολή να επιβλέπουν την ανάπτυξη του «αποκλειστικά ελεγχόμενου από την Άγκυρα» αντιπυραυλικού συστήματος των S-400 πρόκειται να επιστρέψουν πίσω στη Ρωσία.

Μέσα σε όλα αυτά, προσθέστε και την είδηση που θέλει το Netflix να ενισχύει την παρουσία του στην Τουρκία αποκτώντας εκεί στούντιο γυρισμάτων και νέα τοπικά γραφεία-παραρτήματα… αλλά και τη μη-είδηση της διαιώνισης των τουρκικών απειλών σε βάρος Ελλάδας και Κύπρου από Τούρκους πολιτικούς όπως είναι ο Ομέρ Τσελίκ… λίγες ώρες προτού ο Νίκος Δένδιας πραγματοποιήσει την κατά σειρά τέταρτη επίσκεψη της τρέχουσας υπουργικής θητείας του στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στις 08 Ιουνίου.