Του Αλέξανδρου Π. Μαλλιά, πρέσβη ε.τ.

Στις 4 Νοεμβρίου 2004, ακριβώς πριν από 14 χρόνια η Ουάσιγκτον αναγνώρισε επίσημα την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας με την συνταγματική ονομασία.

Το βάρος και οι επιπτώσεις της αμερικανικής αναγνώρισης ήταν τεράστιες: η μονομερής ενέργεια της Κυβέρνησης Μπους-Τσένι-Πάουελ-Ράμσφελντ ανέτρεψε δραματικά, εις βάρος της Ελλάδος, την ισορροπία των διαπραγματεύσεων. Η Ελλάδα υποχρεώθηκε σε μια απαξιωτική για φίλη και σύμμαχο χώρα μεταχείριση. Με πρόσχημα την ανάγκη να υπερψηφιστεί από τους Σλαβομακεδόνες το πακέτο των συνταγματικών αναθεωρήσεων, που επέβαλε η Συμφωνία της Αχρίδας, η Ουάσιγκτον προσέφερε ως αντάλλαγμα τη συνταγματική ονομασία.

Πέραν των δικαιολογημένων ελληνικών αντιδράσεων, διαμαρτυριών και αποριών, η σημαντική αμερικανική αυτή απόφαση προκάλεσε αλαζονεία και αυτοπεποίθηση στα Σκόπια. Ταυτόχρονα, υπονόμευσε τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Αθηνών και Σκοπίων, μειώνοντας τη διάθεση των Σλαβομακεδόνων για λύση.

Η Βουλγαρία, με δήλωση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Πλάμεν Παναγιότωφ στις 4 Νοεμβρίου, είχε επικροτήσει την απόφαση της Ουάσιγκτον. Η Ελλάδα υποχρεώθηκε, άθελά της, να καταβάλει ένα σοβαρό τίμημα για ένα ζήτημα (την εφαρμογή της Συμφωνίας της Αχρίδας) στο οποίο ουδεμία ευθύνη είχε και περιήλθε σε δυσμενή διαπραγματευτική θέση. Το γεγονός αυτό και η προσπάθειά μας να αποτρέψουμε χιονοστιβάδα διμερών αναγνωρίσεων, με τη συνταγματική ονομασία, μας οδήγησε στη δύσκολη μεν εκ των περιστάσεων, επιβεβλημένη δε αποδοχή, ως βάση για περαιτέρω συνομιλίες, του σχεδίου που υπέβαλε (Απρίλιος 2005) ο Μάθιου Νίμιτς με την ονομασία “REPUBLIKA MAKEDONIJA-SKOPJE”.

TΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ «Α&Δ» ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ.