Στο τεύχος Οκτωβρίου 2020 της «Α&Δ», είχαμε αναφερθεί στην παρουσίαση της Νέας Δομής Δυνάμεων προς τα μέλη της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας & Εξωτερικών της Βουλής. Κλείναμε λοιπόν αυτήν την αναφορά μας γράφοντας: «…μπορούμε όμως να πούμε ότι και αυτή η ‘Νέα Δομή’ είναι … ‘μία από τα ίδια’. Άκρως συντηρητική και επιφανειακή. Τη στιγμή που απαιτούνται δομικές αλλαγές και ‘το μαχαίρι να φτάσει στο κόκκαλο’. Απλώς επικράτησαν –για μια ακόμη φορά– τα μικροκομματικά και τοπικιστικά συμφέροντα».

Το κακό είναι ότι μελετώντας τα όσα έγιναν γνωστά (βλέπετε η περίπτωση έχει χαρακτηριστεί «Απόρρητη») έως τώρα, δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε. Και λέμε «δυστυχώς», επειδή σε καταστάσεις όπως αυτές που ζούμε από τις αρχές του 2020, απαιτούνται ριζικές λύσεις. Λύσεις που όντως θα φέρουν την αλλαγή στο υπάρχον σύστημα. Γιατί –κακά τα ψέματα– το σύστημα που εφαρμόζεται για την Άμυνα της χώρας, μόνο σύγχρονο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Παραμένει προσκολλημένο στα «διδάγματα» και τις θεωρίες του Ψυχρού Πολέμου. Δεν θέλουν οι αρμόδιοι να αντιληφθούν ότι το Σύμφωνο της Βαρσοβίας και η Σοβιετική Ένωση έχουν πάψει να υφίστανται από το 1991. Γιατί μπορεί, από το 1974, να έγιναν αρκετοί επανασχεδιασμοί στην αμυντική μας οργάνωση και διάταξη, αλλά στην ουσία το αμυντικό μας σύστημα παραμένει το ίδιο. Μετά την κρίση στα Ίμια –τέλη Ιανουαρίου 1996– έγιναν κάποιες μικρές αλλαγές. Η ουσία όμως παρέμεινε η ίδια.

Όμως να δούμε κάποιες από τις προτεινόμενες –και εγκεκριμένες από την σχετική επιτροπή της Βουλής– αλλαγές.

Στην Πολεμική Αεροπορία δεν έχουμε ουσιαστικά καμία μεταβολή. Όλα ή σχεδόν όλα παραμένουν «ως έχουν». Το ερώτημα είναι: η υπάρχουσα Δομή ανταποκρίνεται στις ανάγκες του αύριο; Δυστυχώς επ’ αυτού δεν μπορέσαμε να έχουμε όχι μια «πειστική απάντηση» αλλά έστω μια απάντηση. Στον Στρατό, αν και έχουμε την «αποχώρηση» κάποιων μονάδων (θα δούμε στη συνέχεια που πάνε), στην πραγματικότητα δεν αλλάζει σχεδόν τίποτα. Απλώς «ξαναμοιράζεται η τράπουλα». Είναι αυτό καλό; Όχι βέβαια!

Οι Ομάδες Ανορθοδόξου Πολέμου (ΟΑΠ), της Διοίκησης Υποβρυχίων Καταστροφών (ΔΥΚ), υπάγονται ήδη στην ΔΔΕΕ και θα εξακολουθήσουν στην ΔΕΠ.

Το «καινούργιο» στην υπόθεση είναι η αναδιοργάνωση-ενίσχυση της Διακλαδικής Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων (ΔΔΕΕ). Μιας διοίκησης όχι και τόσο καινούργιας, που τώρα γίνεται σαφώς ισχυρότερη και μετονομάζεται σε Διοίκηση Ειδικού Πολέμου (ΔΕΠ). Εδώ να πούμε ότι η ΔΔΕΕ είναι μια μονάδα υπό άμεση διοικητική υπαγωγή στο Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ). Με τη νέα Δομή Δυνάμεων, η ΔΕΠ παραμένει υπό το ΓΕΕΘΑ και, όπως είπαμε, ενισχύεται. Έως τώρα στην ΔΔΕΕ υπάγονταν:

  • Η Ζ΄ Μοίρα Αμφιβίων Καταδρομών (Ζ΄ΜΑΚ).
  • Το Ειδικό Τμήμα Αλεξιπτωτιστών (ΕΤΑ).
  • Η 31 Μοίρα Επιχειρήσεων Έρευνας – Διάσωσης (13 ΜΕΕΔ), που είναι μονάδα της Αεροπορίας.
  • Οι Ομάδες Ανορθοδόξου Πολέμου (ΟΑΠ) της Διοίκησης Υποβρυχίων Καταστροφών (ΔΥΚ) που είναι του Ναυτικού.

Τώρα, με τη δημιουργία της ΔΕΠ, στις παραπάνω μονάδες θα προστεθούν:

  • Η 1 Ταξιαρχία Καταδρομών–Αλεξιπτωτιστών.
  • Η 32 Ταξιαρχία Πεζοναυτών.
  • Η 13 Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων και, συνεπώς, οι Μοίρες Αμφιβίων Καταδρομών (ΜΑΚ) και τα Ειδικά Τάγματα Εθνοφυλακής (ΕΤΕΘ), που εδρεύουν στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
  • 4 ελικόπτερα ΝΗ90 ειδικών αποστολών και 2 ελικόπτερα CH-47D Chinook.
Τέσσερα από τα ΝΗ90 προβλέπεται να ενταχθούν στη ΔΕΠ. Κάποιος θα πρέπει να μας εξηγήσει, ποιος θα κάνει τις αερομεταφορές στον Στρατό. Γιατί και άλλες μονάδες του Στρατού έχουν ανάγκες από τέτοιες. Υπάρχει μήπως προγραμματισμός για νέα ελικόπτερα και μας τον κρατούν μυστικό;

Όλα αυτά ακούγονται ωραία και καλά. Είναι όμως έτσι; Ας δούμε κάποια ερωτήματα που δημιουργούνται. Με τη ΔΕΠ, το ΓΕΕΘΑ ασκεί τακτικό έλεγχο σε μονάδες, όπως γινόταν και με την ΔΔΕΕ. Πρέπει να συμβαίνει αυτό; Μήπως το ΓΕΕΘΑ θα πρέπει να ασχολείται με το στρατηγικό κομμάτι, αφήνοντας το τακτικό στα τρία Γενικά Επιτελεία; Να θυμίσουμε ότι η αναδιοργάνωση του ΓΕΕΘΑ ξεκίνησε μετά τα Ίμια, όταν διαπιστώθηκε ότι ο Α/ΓΕΕΘΑ δεν είχε -τυπικά- σχεδόν καμία δυνατότητα να διατάξει κάποια κίνηση μονάδας, προκειμένου αυτή να επιχειρήσει. Για κάποιους λόγους, που δεν είναι του παρόντος, οι τότε αρχηγοί των τεσσάρων Γενικών Επιτελείων, δεν ήσαν σε θέση να συγκεντρωθούν σε ένα γραφείο, να συμφωνήσουν για την επικρατούσα κατάσταση και, τελικά, να δράσουν συντονισμένα και μεθοδικά. Μετά λοιπόν αυτό το φιάσκο (γιατί τα Ίμια τέτοια περίπτωση ήταν) έγινε η αναδιοργάνωση του ΓΕΕΘΑ. Αναδιοργάνωση που οδήγησε στη δυνατότητα του ΓΕΕΘΑ να πραγματοποιεί τακτικές επιχειρήσεις. Μπορεί κάποιος να μας πει σε ποιες άλλες ΝΑΤΟϊκές ένοπλες δυνάμεις συμβαίνει αυτό; Να είστε σίγουροι ότι αν (δεν νομίζουμε, αλλά λέμε αν) υπάρξει κάποια απάντηση, τότε θα αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε «ποιοι είμαστε και πού πάμε». Γιατί πολύ φοβόμαστε ότι προσπαθούμε να μιμηθούμε τις ΗΠΑ και όχι τις ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ, με τις οποίες –πώς να το κάνουμε;– έχουμε πολλές περισσότερες ομοιότητες απ’ ότι με την υπερατλαντική υπερδύναμη. Γιατί πρέπει να σημειώσουμε ότι, εφόσον στη ΔΕΠ θα υπάγεται και η Ταξιαρχία Καταδρομών–Αλεξιπτωτιστών, θα πρέπει αυτή να διαθέτει και κάποιο αριθμό μεταφορικών αεροπλάνων, ήτοι C-130H/B Hercules ή/και C-27J Spartan. Γιατί πώς αλλιώς οι εν λόγω αλεξιπτωτιστές θα μεταφέρονται;

Τα C-27J Spartan, όπως και τα C-130H/B Hercules, για διάφορους λόγους δεν επαρκούν για κάλυψη των αναγκών. Τι θα κάνουμε; Οι αλεξιπτωτιστές της ΔΕΠ πώς θα επιχειρούν;

Όμως ο αριθμός αυτών των αεροπλάνων είναι όχι απλώς περιορισμένος αλλά εντελώς οριακός και μια αλλαγή της διοικητικής τους υπαγωγής, σίγουρα δημιουργεί σοβαρότατο πρόβλημα –κατά πρώτον– στην Αεροπορία, αλλά και στον Στρατό. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχει και η 71 Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία (αυτή που το προσωπικό της φορά έντονα κόκκινους μπερέδες) για την οποία το μόνο μεταφορικό μέσο που της απομένει είναι τα υπόλοιπα CH-47 Chinook και NH90. Φυσικά και δεν αναφέρουμε τα Huey, καθώς δεν είναι δυνατόν να υπολογίζουμε σε αυτά. Αν θέλουμε να διατηρήσουμε κάποια ίχνη σοβαρότητας…

Αλλά, αν με τη Νέα Δομή Δυνάμεων δημιουργούνται προβλήματα στο Στρατό, στο Ναυτικό επέρχεται αποδιοργάνωση. Για να μην χρησιμοποιήσουμε τον όρο «διάλυση». Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, έχουμε και λέμε επειδή η 32 Ταξιαρχία Πεζοναυτών παραμένει στον Βόλο, εκεί θα ελλιμενίζονται και τα 5 αρματαγωγά τύπου Jason του Ναυτικού. Αυτό στον άσχετο μπορεί να ακούγεται λογικό. Όμως είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΑΡΑΛΟΓΟ! Για να πραγματοποιηθεί αυτή η μετακίνηση θα πρέπει να γίνουν:

– α) Λιμενικά έργα ήτοι προβλήτες κλπ.

– β) Περιφράξεις, σημεία ελέγχου και γενικά εγκαταστάσεις ασφαλείας.

– γ) Υποδομές υποστήριξης, όπως αποθήκες και κτίρια ενδιαίτησης.

– δ) Διοικητικές υποδομές, όπως κτίρια επιτελείου και γραφείων.

– ε) Κτίρια συνεργείων προκειμένου να αντιμετωπίζονται τα μικρο-προβλήματα που θα παρουσιάζουν τα πλοία και θα απαιτούν μικρο-επισκευές. Δεν μιλάμε για μεγαλύτερες επισκευές, γιατί τότε το πλοίο υποχρεωτικά θα πρέπει να πηγαίνει στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας, για να μην μιλήσουμε για την περίπτωση που θα απαιτείται ναυπηγείο.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μα, δαπάνες! Με άλλα λόγια: ΧΡΗΜΑΤΑ και ΧΡΟΝΟ! Όπως όλοι όμως ξέρουμε, αυτά τα δύο μας λείπουν. Εκτός και αν έχουμε επιστρέψει στην εποχή του «ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ» και τα συμβαίνοντα στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο δεν είναι επείγοντα.

Εύκολα λέγεται το να πάνε τα αρματαγωγά στον Βόλο. Το πόσο κοστίζει αυτή η μεταφορά το έχει σκεφτεί κανένας;

Βεβαίως οι υποστηρικτές αυτής της άποψης προβάλουν ως επιχείρημα το ότι η επιβίβαση των Πεζοναυτών στα πλοία θα είναι άμεση και ότι ο Βόλος είναι πιο κοντά στα νησιά του Β. Αιγαίου (Σαμοθράκη, Λήμνο, Λέσβο και Χίο) απ’ ότι ο Ναύσταθμος Σαλαμίνας. Αυτό είναι σωστό. Όμως μπορούν να μας που οι εμπνευστές του σχεδίου, αν ο πιθανότερος στόχος των Τούρκων είναι κάποιο νησί του Β. Αιγαίου ή κάποιο του νοτίου; Που, όπως μπορούμε να δούμε και στον χάρτη, αφενός είναι σε πολύ μικρότερη απόσταση από τις τουρκικές ακτές και αφετέρου είναι –πλην της Ρόδου– μικρότερα και, συνεπώς, οι δυνάμεις που τα υπερασπίζονται είναι μικρές και θα χρειαστούν ενίσχυση. Ξεχνούν βεβαίως οι σχεδιαστές της «Νέας Δομής Δυνάμεων» ότι η ονομαστική ταχύτητα των αρματαγωγών είναι 16.7 κόμβοι. Αυτό σημαίνει ότι στην πραγματικότητα «πιάνουν» το πολύ 15 κόμβους. Ταχύτητα που σαφέστατα και είναι μικρή.

Εδώ, ίσως, οι «πιο μελετημένοι» των σχεδιαστών να μας αναφέρουν τα αερόστρωμνα ZUBR, που ταξιδεύουν με 50 κόμβους. Δεν τολμούν βεβαίως, γιατί αντιλαμβάνονται ότι τότε το κόστος της μετεγκατάστασης γίνεται πολύ μεγαλύτερο. Ίσως κάποιοι ακόμα «πιο προχωρημένοι» θελήσουν να ισχυριστούν ότι θα ναυλώσουν, θα επιτάξουν –θα βρουν τέλος πάντων– μέσα από την Εμπορική Ναυτιλία πλοία μεταφοράς. Με άλλα λόγια ταχύπλοα ferry-boat και catamaran. Μπορούν όμως να μας πουν πού υπάρχουν – τέτοιου είδους πλοία – περισσότερα; Στο Βόλο ή στον Πειραιά; Κι εδώ θα πρέπει να παρακαλέσουμε αυτούς που θα σκεφτούν την «εναλλακτική λύση» να μετασταθμεύσουν στον Βόλο, π.χ. δύο αρματαγωγά, καλύτερα να μην την εκφράσουν. Θα χαρακτηριστούν ως άτομα με χαμηλό IQ. Για να μην πούμε την κλασσική ελληνική έκφραση.

Έχουν σκεφτεί οι αρμόδιοι πόσα ταχύπλοα ferry-boat και catamaran υπάρχουν στον Πειραιά, ποια είναι η μεταφορική τους ικανότητα και η ταχύτητά τους; Επιτρέψτε μας να αμφιβάλλουμε…

Ποια λοιπόν είναι η λύση; Μα να μετασταθμεύσει η 32 Ταξιαρχία Πεζοναυτών στο Σκαραμαγκά. Το κόστος είναι απειροελάχιστο συγκρινόμενο με αυτό της πρότασης που υπάρχει στη Νέα Δομή Δυνάμεων. Άσε που μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα σε δύο με τρεις εβδομάδες. Φυσικά οι Πεζοναύτες θα υπαχθούν στο Ναυτικό. Αυτό για κάποιους αποτελεί μεγάλη βλασφημία. Πριν όμως μας κατηγορήσουν για οτιδήποτε, μήπως θα μπορούσαν να μας πουν έστω και μία -επαναλαμβάνουμε: έστω μία- χώρα στην οποία οι Πεζοναύτες υπάγονται στον Στρατό και όχι στο Ναυτικό; Πριν σκεφτούν τις ΗΠΑ, να τους θυμίσουμε ότι εκεί οι Πεζοναύτες είναι αυτόνομος κλάδος –ο τέταρτος– των Ενόπλων Δυνάμεων. Επίσης, δεν υπάρχει καμία σχέση ως προς τα οικονομικό επίπεδο ή τα επιχειρησιακά σχέδια. Εμείς, που θέλουμε να διαλαλούμε τα δημοκρατικά μας φρονήματα, γιατί πρέπει να μένουμε πιστοί στα «δόγματα» της χούντας, η οποία ξεκίνησε τους Πεζοναύτες προκειμένου να διαφέρει το Τάγμα που διοικούσε ο αδελφός του τότε δικτάτορα;

Για ποιον λόγο λοιπόν η 32 Ταξιαρχία Πεζοναυτών παραμένει στον Βόλο; Οι αρμόδιοι δηλώνουν –ψιθυριστά γιατί φωναχτά δεν τολμούν– «για πολιτικούς λόγους». Ποιοι είναι αυτοί; Τα στενά οικονομικά συμφέροντα κάποιων που, πιθανώς, «ελέγχουν» πολιτικούς «παράγοντες» της Μαγνησίας. Θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον αν κάποιος –έστω και ένας– εξηγούσε και σε μας τους ταλαίπωρους, αυτούς τους λόγους. Να τους θυμίσουμε πάντως ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις υπάρχουν, για να υπερασπίζονται τα εθνικά συμφέροντα και όχι τα συμφέροντα κάποιων λίγων.

Και περνάμε στο επόμενο στοιχείο της Νέας Δομής Δυνάμεων, που προκαλεί σημαντικότατα προβλήματα στο Ναυτικό. Το όνομά του: Ναύσταθμος Κρήτης. Εν πολλοίς η δημιουργία ναυστάθμου στην Σούδα είναι αποτέλεσμα της ένταξής μας στο ΝΑΤΟ. Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, ξεκίνησαν έργα προκειμένου να δημιουργηθούν σοβαρές λιμενικές εγκαταστάσεις που θα εξυπηρετούσαν πολεμικά πλοία. Όχι μόνον του δικού μας Πολεμικού Ναυτικού αλλά και άλλων ΝΑΤΟϊκών και, κυρίως, των ΗΠΑ. Ο Ναύσταθμος Κρήτης λοιπόν άρχισε να λειτουργεί το 1959. Ένα από τα άμεσα αποτελέσματα ήταν και το «σπάσιμο» του Στόλου. Ένα τμήμα του –περίπου το 60%– μεταστάθμευσε στην Σούδα, με την ονομασία Αρχηγείο Κρητικού–Ιονίου Πελάγους (ΑΚΙΠ). Το υπόλοιπο παρέμεινε στην Σαλαμίνα με την ονομασία Αρχηγείο Αιγαίου Πελάγους (ΑΑΠ). Η κατάσταση αυτή διατηρήθηκε έως το 1968, οπότε ο Στόλος «ξαναενώθηκε» και έδρα του ξανάγινε ο Ναύσταθμος Σαλαμίνας με το Ναύσταθμο Κρήτης να χρησιμοποιείται κυρίως ως βάση υποστήριξης. Αιτία της αλλαγής ήταν το αποτυχημένο κίνημα του Δεκεμβρίου του 1967, όταν ο τότε βασιλιάς προσπάθησε –με παιδαριώδεις ενέργειες– να ανατρέψει την χούντα.

Οι Πεζοναύτες, όπως σε όλον τον κόσμο, πρέπει να υπαχθούν στο Πολεμικό Ναυτικό και να αποκτήσουν, επιτέλους, ανάλογο εξοπλισμό. Φυσικά να αποποιηθούν την οργάνωση μιας ταξιαρχίας του Στρατού. Ας κοιτάξουμε τι γίνεται γύρω μας.

Αυτά για να ξέρουμε λίγο από το παρελθόν. Πάμε τώρα στο σήμερα. Το Ναυτικό, βλέποντας ότι τα στρατηγικά ενδιαφέροντα της Ελλάδας βρίσκονται στην Ανατολική Μεσόγειο, εδώ και μερικά χρόνια, έχει σχεδιάσει την «επανεργοποίηση» της Σούδας. Ο λόγος που αυτό δεν έχει πραγματοποιηθεί είναι πολύ-πολύ απλός: δεν υπάρχουν λεφτά για την υλοποίησή του. Τι προβλέπουν αυτά τα σχέδια; Να μετασταθμεύουν στην Σούδα, για ένα με δύο μήνες, δύο φρεγάτες, ένα υποβρύχιο, δύο πυραυλάκατοι και κάποιο πλοίο υποστήριξης. Ακόμα και όμως και για τη μεταστάθμευση αυτής της μικρής δύναμης, απαιτούνται να γίνουν κάποια έργα στο Ναύσταθμο Κρήτης, προκειμένου να είναι σε θέση να εξυπηρετεί τα εν λόγω πλοία, καθώς οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις έχουν «ξεμείνει» στη δεκαετία του 1970.

Μιλώντας, στις 28 Σεπτεμβρίου 2020, ο ΥΕΘΑ Ν. Παναγιωτόπουλος στην Διαρκή Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, μεταξύ άλλων είχε πει: «…σας εξήγησα τη σημασία που αποδίδει το υπουργείο Εθνικής Άμυνας για τη βάση της Σούδας και τα σχέδια που υπάρχουν να αναβαθμιστεί… Μιλώ για το ελληνικό κομμάτι δεδομένου ότι αν η χώρα από δω και πέρα (νομίζω ότι επιβάλλεται από τη συγκυρία) θελήσει να κάνει αισθητή τη ναυτική παρουσία της στην Ανατολική Μεσόγειο, τότε όπως διαθέτει τις ευκαιρίες του Ναυστάθμου Σαλαμίνος, πρέπει να αναπτύξει ένα παρόμοιο σύστημα, έναν ουσιαστικά λειτουργικό ως προς όλα Ναύσταθμο στην Κρήτη. Κι αυτό θα γίνει μέσα από την αναβάθμιση των εγκαταστάσεων της Σούδας.

. Η Λήμνος F451 είναι ήδη 38 ετών. Πόσο καιρό ακόμα θα αντέξει στο να κάνει «μαγκιές», όπως κάποιοι βάφτισαν τις ναυτικές ικανότητες του πληρώματός της;

Ήδη στο σχεδιασμό του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας έχουν προβλεφθεί κονδύλια στο πρόγραμμα που ανακοινώσαμε ως Εξοπλιστικό. Στην ουσία είναι ένα μακροπρόθεσμο, σε βάση δεκαπενταετίας, πρόγραμμα σταδιακής αλλά ουσιαστικής αναβάθμισης των Ενόπλων Δυνάμεων, προβλέπονται και κονδύλια για την αναβάθμιση των υποδομών και το βασικό ζήτημα αναβάθμισης υποδομής στη χώρα θα αφορά σε αυτές της Σούδας, προκειμένου να μπορεί να αποτελέσει έναν πλήρως οργανωμένο και λειτουργικό Ναύσταθμο, ικανό να υποστηρίξει σε μόνιμη βάση και όχι περιστασιακά μονάδες, πλοία επιφανείας και υποβρύχια του Πολεμικού Ναυτικού…

Να κάνω και μία ακόμα εξήγηση: Έχουμε πει καταρχήν αυτή είναι η πρόθεσή μας και ότι θέλει ένα σχεδιασμό προκειμένου να υλοποιηθεί. Δεν είναι υπόθεση μερικών μηνών τα περί επικείμενης ίδρυσης Ναυστάθμου στην Κρήτη. Θέλει χρόνια, αρκεί όμως να ληφθεί η απόφαση.».

Ωραία ακούγονται όλα αυτά. Έχει όμως προβλέψει το ΥΕΘΑ κονδύλια για την προμήθεια πολεμικών πλοίων π.χ. φρεγατών, τα αμέσως επόμενα χρόνια κι όχι «…σε βάση δεκαπενταετίας…», γιατί οι υπάρχουσες «σαρανταρίζουν» και συνεπώς σε λίγο θα είναι άχρηστες; Έχουν σκεφτεί το ΥΕΘΑ και οι σχεδιαστές της Νέας Δομής Δυνάμεων τι χρειάζεται να γίνει στην Σούδα; Να τους θυμίσουμε κάποια:

– α) Αναβάθμιση υποδομών ελλιμενισμού.

– β) Δημιουργία συνεργείων εξειδικευμένων για κάθε τύπο πλοίου π.χ. υποβρυχίων, φρεγατών πυραυλακάτων κ.λπ.

– γ) Αναβάθμιση του Ναυτικού Νοσοκομείου Κρήτης (ΝΝΚ), γιατί, με την αύξηση του προσωπικού, απαιτείται και αύξηση των δυνατοτήτων περίθαλψης του.

– δ) Επέκταση των οικιστικών υποδομών, προκειμένου να διαμένει το προσωπικό που θα στελεχώνει ναύσταθμο και πλοία, καθώς στο Νομό Χανίων δεν περισσεύουν οικήματα προς ενοικίαση ή και αγορά.

– ε) Εύρεση εξειδικευμένου προσωπικού και εκπαίδευση νέου, που θα στελεχώσει το Ναύσταθμο. Να υπενθυμίσουμε, γιατί μάλλον το αγνοούν, ότι ο Ναύσταθμος Κρήτης είναι ήδη υποστελεχωμένος.

Ο Παπανικολής S120 καταπλέει στη Σούδα. Μήπως θα μπορούσε κάποιος να μας πει, πόσο κοστίζει η δημιουργία μια βάσης υποβρυχίων; Γιατί τα υποβρύχια, αλλά και όλα τα πολεμικά πλοία, δεν χρειάζονται μόνον προβλήτες για να δένουν «πρυμάτσες».

Όλα αυτά ακούγονται και είναι λογικά. Έχουν υπολογίσει όμως οι σχεδιαστές της Νέας Δομής Δυνάμεων, το πόσο κοστίζουν; Έχουν κάνει κάποια ιεράρχηση σε σχέση και με την άμεση ανάγκη πρόσκτησης νέων μονάδων, όπως π.χ. φρεγατών; Γιατί είναι σίγουρο ότι το κόστος άμεσης απόκτησης νέων πλοίων είναι πολύ χαμηλότερο αυτού της αναβάθμισης του Ναυστάθμου Κρήτης. Και επειδή κάποιοι –σκεπτόμενοι πονηρά– θα αντιτείνουν «προφάσεις των ναυταίων, για να μη χάσουν την καλοπέρασή τους που απολαμβάνουν βολεμένοι στην πρωτεύουσα», να τους πούμε ότι αυτό θα είχε κάποια λογική βάση εφόσον: πρώτον, το Ναυτικό δεν είχε ήδη ξεκινήσει να χρησιμοποιεί συχνότερα και εντατικότερα το Ναύσταθμο Κρήτης. Και, δεύτερον, η όλη «συμπεριφορά» του Ναυτικού κατά τις τρεις κρίσεις, από τον περασμένο Ιούνιο, στην Ανατολική Μεσόγειο δεν ήταν όχι απλώς η αρμόζουσα, αλλά άκρως υποδειγματική. Να θυμίσουμε ότι τα πλοία μας βρέθηκαν στις κατάλληλες θέσεις, σε Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο, πριν φτάσουν εκεί οι Τούρκοι. Και να θυμίσουμε επίσης ότι είχαν ξεκινήσει από τη …«μακρινή» Σαλαμίνα.

Μήπως λοιπόν οι «οραματιστές» του μέλλοντός μας θα πρέπει να δεχτούν τους σχεδιασμούς του Πολεμικού Ναυτικού και να προχωρήσουν σε πιο ρεαλιστικά προγράμματα; Μήπως θα πρέπει να ασχοληθούν, εκτός της «επικείμενης ίδρυσης Ναυστάθμου στην Κρήτη», και με την αναβάθμιση των εγκαταστάσεων στο Κυριαμάδι, στη Σκύρο και στη Σύρο; Αν ρίξουν μια ματιά στον χάρτη, θα καταλάβουν τον λόγο.

Η Σούδα και ο Ναύσταθμος Κρήτης βρίσκονται σε άκρως στρατηγική θέση της Αν. Μεσογείου. Θα το αντιληφθούν ποτέ πλήρως οι αρμόδιοι ώστε να το εκμεταλλευτούμε; Εννοούμε και οικονομικά.

Τέλος, να θυμίσουμε ότι έναν ακόμα σημαντικό παράγοντα που πολλοί και εκτός ΥΕΘΑ ξεχνούν: ο Ναύσταθμος Σαλαμίνας είναι δίπλα –στην κυριολεξία– στις μεγάλες ναυπηγικές μονάδες της Ελευσίνας και του Σκαραμαγκά, που ελπίζουμε ότι θα επαναλειτουργήσουν σύντομα.

Να κλείσουμε με μια καθόλου αισιόδοξη διαπίστωση: η Νέα Δομή Δυνάμεων δεν είναι καθόλου ρεαλιστική! Καλά θα κάνουν, όσοι θέλουν να ασχολούνται με τέτοια θέματα, να βλέπουν τα πράγματα με ρεαλισμό κι όχι να βάζουν στο χαρτί κάποιες φαντασιώσεις.