Κατασκευή και πολυετή λειτουργία βάσης στη Λιβύη σχεδιάζει η Τουρκία, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες ξένες διπλωματικές πηγές στην Αθήνα, ως το επόμενο βήμα του Μνημονίου Στρατιωτικής Συνεργασίας που ενέκριναν, τον περασμένο Νοέμβριο, ο πρόεδρος Ρ.Τ. Ερντογάν και ο πρωθυπουργός της «Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας» της Λιβύης Φ. Σάρατζ.

Η είσοδος του σημερινού διεθνούς αερολιμένα και φωτογραφία από βομβαρδισμό των εγκαταστάσεών του, τον Οκτώβριο του 2019, από drone των δυνάμεων του στρατάρχη Χαφτάρ.

Η βάση είναι προφανές ότι θα διευκολύνει τη μελλοντική δραστηριότητα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων σε μεγάλο μέρος της Μεσογείου και, πιθανότατα, θα στηρίξει αποσταθεροποιητικές και φιλο-ισλαμικές ενέργειες σε άλλες χώρες της βόρειας Αφρικής.

Αν και η κατασκευή βάσης δεν προβλέπεται στο δημοσιοποιημένο κείμενο του δεύτερου Μνημόνιο (που υπεγράφη παράλληλα με το πρώτο για τις θαλάσσιες ζώνες), τα συγκεκριμένα στοιχεία και οι σχετικές εκτιμήσεις δείχνουν ότι πρόκειται για το επόμενο βήμα ανάμιξης της Τουρκίας στη Λιβύη. Η Άγκυρα επιθυμεί μακροπρόθεσμη παρουσία στη συγκεκριμένη χώρα, ώστε να μην εξαρτάται ούτε από τον κ. Σάρατζ ούτε από τη δράση του αντιπάλου του, στρατάρχη Χ. Χαφτάρ, ούτε, πολύ περισσότερο, από τους απρόβλεπτους διαδόχους τους. Η -επί της ουσίας- αποτυχία της Διάσκεψης του Βερολίνου, τον Ιανουάριο, και η αποχώρηση αμφότερων των λιβυκών πλευρών από τις ειρηνευτικές συνομιλίες, την τελευταία εβδομάδα του Φεβρουαρίου, ενισχύουν το συμπέρασμα περί μακράς αστάθειας που διευκολύνει τον τουρκικό σχεδιασμό για, επίσης μακρά, παρουσία.

Θωρακισμένα οχήματα, τουρκικής κατασκευής, που μεταφέρθηκαν στην Τρίπολη πέρυσι τον Ιούνιο.

Στο πλαίσιο αυτό, η τουρκική πλευρά επικεντρώνεται στον έλεγχο του αερολιμένα της Μισράτα (λιγότερο από 200 χιλιόμετρα ανατολικά της Τρίπολης) το οποίο παλαιότερα αποτελούσε βάση της πολεμικής αεροπορίας της Λιβύης και χρησιμοποιείται σήμερα ως διεθνής αερολιμένας ανάλογα, ασφαλώς, με την εξέλιξη των συγκρούσεων μεταξύ των δυνάμεων των Σάρατζ και Χάφταρ στις γειτονικές περιοχές. Αντίθετα, οι Τούρκοι επιτελείς φαίνεται να μην δείχνουν το παραμικρό ενδιαφέρον για τον αερολιμένα της Μίτιγκα στα περίχωρα της Τρίπολης το οποίο παλαιοί Έλληνες διπλωμάτες και αξιωματικοί θυμούνται από την επίσκεψη του Αν. Παπανδρέου, το 1984, και από τον αμερικανικό βομβαρδισμό του, το 1986, ως αντίποινα για τη στήριξη της Λιβύης στον τρομοκρατία (έκρηξη βόμβας σε ντισκοτέκ του Δυτικού Βερολίνου με στόχο Αμερικανούς στρατιωτικούς). Η τοποθεσία του δεύτερου αυτού αερολιμένα δεν είναι ιδεατή για τη χρήση του ως στρατιωτική βάση, καθώς προϋποθέτει -σε αντίθεση με τη Μισράτα- είτε τον πλήρη έλεγχο της λιβυκής πρωτεύουσας από κάποιο φιλοτουρκικό καθεστώς είτε διαρκείς αψιμαχίες της φρουράς του με επιτιθέμενες ομάδες.

Φωτογραφία -κακής ποιότητας- με τουρκικά πολεμικά πλοία στα ανοιχτά της Τρίπολης, η οποία «κυκλοφόρησε» ευρέως στο διαδίκτυο στα τέλη Ιανουαρίου.

Αν και δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία, εκτιμάται πως η παρουσία πλοίων του τουρκικού πολεμικού ναυτικού στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή από την Τρίπολη ως τη Μισράτα αποτελεί τμήμα γενικότερου σχεδίου για την επιτήρηση και το σταδιακό «σφράγισμα» των σημείων που ενδιαφέρουν την Άγκυρα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τα τουρκικής κατασκευής οχήματα, που μεταφέρθηκαν στο λιμάνι της Τρίπολης στα τέλη Ιανουαρίου (παράλληλα με το γνωστό περιστατικό του εντοπισμού τουρκικής φρεγάτας από το γαλλικό αεροπλανοφόρο «Σαρλ Ντε Γκολ»), κινήθηκαν προς τη Μισράτα, ενώ προ μηνών είχε γίνει μεταφορά και αντιαεροπορικών όπλων.