Του Βασίλη Τσιάμη

Αξιωματικός το Στρατού Ξηράς ε.α., Στέλεχος της Ε.Ε. σε θέματα Ασφάλειας και Άμυνας

 

Στο τεύχος του Ιανουαρίου, παρουσιάσαμε τις βασικές πτυχές της Κοινής Πολιτικής Αφάλειας και Άμυνας της Ε.Ε. καθώς και κάποιους προβληματισμούς σχετικά με τη διαδικασία της πλήρους ενοποίησης της Ε.Ε. σε αυτό τον τομέα.

Ένα από τα βασικά εργαλεία ισχυροποίησης της Κοινής Πολιτικής Αφάλειας και Άμυνας της Ε.Ε. (ΚΠΑΑ), αναμφίβολα, είναι η Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία (PESCO). Εν τούτοις, παρά το γεγονός ότι τα τελευταία δύο χρόνια στα πλαίσια υλοποίησης της Παγκόσμιας Στρατηγικής της Ε.Ε. πολλές δράσεις και πρωτοβουλίες έχουν αναληφθεί και αποφάσεις έχουν ληφθεί στο επίπεδο το Συμβουλίου σχετικά με τη Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία οπότε και έχει γίνει ευρύτερα γνωστή, αυτή δεν είναι κάτι νέο.

Αν ανατρέξει κανείς στη Συνθήκη της Λισαβόνας, όπως αυτή υπογράφηκε το 2007 και τέθηκε σε ισχύ το 2009, στο άρθρο 42 προβλέπεται ότι «(παρ.6): Τα κράτη μέλη που πληρούν υψηλότερα κριτήρια στρατιωτικών δυνατοτήτων και έχουν αναλάβει δεσμευτικότερες υποχρεώσεις στον τομέα αυτό́, ενόψει των πλέον απαιτητικών αποστολών, θεσμοθετούν μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία στο πλαίσιο της Ένωσης». Στο δε άρθρο 46 αναφέρεται ότι «(παρ.1): Τα κράτη μέλη που επιθυμούν να συμμετάσχουν στη μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία που ορίζεται στο άρθρο 42, παράγραφος 6, τα οποία πληρούν τα κριτήρια και αναλαμβάνουν τις δεσμεύσεις στον τομέα των στρατιωτικών δυνατοτήτων που περιέχονται στο Πρωτόκολλο για τη μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία, γνωστοποιούν την πρόθεσή τους στο Συμβούλιο και στον ύπατο εκπρόσωπο της Ένωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας» όπως επίσης «(παρ.4): Εάν συμμετέχον κράτος μέλος δεν πληροί́ πλέον τα κριτήρια ή δεν μπορεί́ πλέον να τηρήσει τις δεσμεύσεις των άρθρων 1 και 2 του Πρωτοκόλλου για τη μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία, το Συμβούλιο μπορεί́ να εκδώσει απόφαση για την αναστολή́ της συμμετοχής του κράτους αυτού́.»

TΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ «Α&Δ» ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ.