Δρ. Ευάγγελος Βενέτης
Τομεάρχης Εξωτερικών και Άμυνας, Δημοκρατική Ευθύνη

Ο εμφύλιος στην Συρία έχει αναδείξει το κενό ισχύος στην Μ. Ανατολή, ένα κενό το οποίο δεν ήταν ορατό πριν το 2011. Είναι το κενό που δεν μπορούν να καλύψουν οι ΗΠΑ και προσπαθεί η Μόσχα να το εκμεταλλευθεί με στρατηγικές κινήσεις που άπτονται και της διατήρησης του Άσσαντ στην διακυβέρνηση της χώρας αλλά και της εμπλοκής της Μόσχας στο κουρδικό, μία κατεξοχήν αμερικανο-ισραηλινή πρωτοβουλία.

Η πρωτοφανής στα χρονικά εκτεταμένη κάθοδος του ρωσικού στρατού την Συρία από το 2015 και εντεύθεν σηματοδότηση την στρατηγική κίνηση της Μόσχας στην Αν. Μεσόγειο μία κίνηση με πολλούς αποδέκτες και πολλαπλά μηνύματα. Ενώ αρχικά οι ΗΠΑ και το Ισραήλ πίστεψαν ότι η ρωσική παρέμβαση υπέρ του Άσσαντ θα ήταν περιορισμένης χρονικής διάρκειας, οι εξελίξεις έδειξαν ότι η Μόσχα ήρθε για να μείνει.

Η παρουσία της Ρωσίας στην Συρία έχει μειώσει την βλητική ικανότητα του Ισραήλ. Οι S400 στην Συρία αποτελούν θωράκιση για την άμυνα της Συρίας, αναγκάζοντας το Ισραήλ να μειώσει τις αεροπορικές επιθέσεις του κατά της Δαμασκού, υποχρεώνοντας το Τελ Αβίβ να εξαπολύει βλήματα αέρος εδάφους από το λιβανέζικο εναέριο χώρο τον οποίο παραβιάζει χωρίς να έχει την δυνατότητα να εισβάλει στον συριακό εναέριο χώρο.

Η αύξηση της ρωσικής επιρροής στην Συρία και την Αν. Μεσόγειο έχει φέρει αμηχανία και νευρικότητα στο Ισραήλ, εξ’ ου και οι συχνές επισκέψεις του Βενιαμίν Νετανιάχου στην Μόσχα. Η ανησυχία των Ισραηλινών έγκειται στην υπόθεση ότι το Κρεμλίνο είναι σε θέση να κατέβει νοτιότερα εγκαθιστώντας συστοιχίες αεράμυνας και στο Λίβανο. Σε μια τέτοια περίπτωση το ενδεχόμενο ρωσο-ισραηλινής αψιμαχίας δεν μπορεί να αποκλειστεί, αν και η Ρωσία δεν επιθυμεί απευθείας διένεξη με το Τελ Αβίβ. Τί επιδιώκει, λοιπόν, η Μόσχα;

TΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ «Α&Δ» ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ.