«Κύριε Αρχηγέ, το τουρκικό ερευνητικό πλοίο Πίρι Ρέις, που έχει βγει από τον όρμο Κέφαλος της Ίμβρου από νωρίς, πέρασε από τη Λήμνο, τη Σαμοθράκη και τη Θάσο και τώρα βρίσκεται δώδεκα ναυτικά μίλια από τις ακτές του Άθω. Συνοδεύεται από το αντιτορπιλικό Αντάτεπε και την κανονιοφόρο ΑκΧισάρ. Στη διαδρομή, το Πίρι Ρέις σταμάτησε πέντε φορές για έρευνα στο βυθό…»

Επικεφαλής αξιωματικός νυκτερινής βάρδιας του ΕΘΚΕΠΙΧ προς τον Α/ΓΕΕΘΑ πτέραρχο Νίκο Κουρή, ξημερώματα της 19ης Μαρτίου του 1987.

 

Το τριήμερο 26 έως 28 Μαρτίου 1987, η Ελλάδα και η Τουρκία έφθασαν στο χείλος του πολέμου για ακόμα μία φορά. Η κρίση κορυφώθηκε στα τέλη Μαρτίου, μετά την απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης να αποστείλει το ωκεανογραφικό «Σισμίκ-1» στο Αιγαίο για έρευνες, εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Προσπάθεια υφαρπαγής της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, μονομερείς διεκδικήσεις της Άγκυρας και προσπάθεια έναρξης διαπραγματεύσεων με την Αθήνα για εφ’ όλης της ύλης θέματα, συμφέροντα εταιριών πετρελαίου και δυσαρέσκεια της Δύσης με την πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου αποτελούσαν ορισμένους παράγοντες της εξίσωσης εκείνης της κρίσεως. Την περίοδο εκείνη, το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης είχε επικεντρωθεί στις εξελίξεις στην εκκλησιαστική περιουσία,  στις συνηθισμένες απεργίες και στις δραστηριότητες του Κοσκωτά, ο οποίος λίγες μέρες νωρίτερα είχε αγοράσει την «Καθημερινή». Για την κυβέρνηση όμως, τα πρώτα σημάδια της επερχόμενης κρίσεως άρχισαν να διαφαίνονται ήδη από το 1982, ενώ οι διαθέσεις της Τουρκίας ήταν γνωστές από το Νοέμβριο του 1973.

TΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ «Α&Δ» ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ.