Του πρέσβη επί τιμή, Αλέξανδρου Π. Μαλλιά

Τα κεντρικά ζητήματα της γλώσσας και της εθνότητας-ιθαγένειας- υπηκοότητας εκτιμώ ότι αποτελούν την «αχίλλειο πτέρνα» της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Ήσσονος σημασίας είναι, αν στην Ελλάδα -ολοένα περισσότερο- ενισχύεται η θέση ότι η Συμφωνία στο σκληρό της πυρήνα δεν εξασφαλίζει την καθαρότητα και την απόλυτη σαφήνεια. Θεμελιώδεις, δηλαδή, προϋποθέσεις για μία τόσο σημαντική, κομβική Συμφωνία. Για την ορθή της κατανόηση, είμαστε υποχρεωμένοι να προσφεύγουμε σε λεξικά, καθώς και σε συγκρουόμενες ερμηνείες. Δεν μου διαφεύγει, επίσης, ότι η ερμηνεία ή η παρερμηνεία ακολουθεί ή υποτάσσεται και σε κομματικούς κανόνες. Αυτό όμως ήταν αναπόφευκτο τη στιγμή που η κυβέρνηση, αντί της συναίνεσης και της συνεννόησης, προέκρινε την πολιτική σύγκρουση.

Μείζονος, εν τούτοις, σημασίας δεν είναι αυτή η εσωτερική πτυχή. Είναι η διεθνής. Το πρόβλημα διαπιστώθηκε πριν καν στεγνώσει η μελάνη των υπουργικών υπογραφών. Αφορά στη, θεμελιωδώς διαφορετική, ερμηνεία των εν λόγω συστατικών της μακεδονικής ταυτότητας όρων (γλώσσα, ιθαγένεια-υπηκοότητα-εθνικότητα) μεταξύ των δύο συμβαλλομένων στη Συμφωνία μερών. Υπάρχει, τη στιγμή αυτή, σαφής, ως προς την ερμηνεία, διαφορά μεταξύ των δύο κυβερνήσεων, της Ελλάδος και της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.

TΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ «Α&Δ» ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ.