Τον περασμένο Μάρτιο οι Τούρκοι είχαν ετοιμαστεί, «μετά βαΐων και κλάδων», να πραγματοποιήσουν την άσκηση «Mavi Vatan» (Γαλάζια Πατρίδα). Μια άσκηση, κυρίως, του Τουρκικού Ναυτικού στην οποία όμως θα έπαιρναν μέρος και οι άλλοι κλάδοι των Ενόπλων Δυνάμεών τους, καθώς και αρκετοί «σχηματισμοί» της δημόσιας διοίκησης. Το πρόγραμμα όμως δεν τους βγήκε, γιατί τους προέκυψε ο παράγων Covid-19. Βλέπετε ούτε η ανωτερότητα του τουρκικού DNA, ούτε τα μαντζούνια που πρότεινε ο Ερντογάν, έκαναν τίποτα. Αναγκάστηκαν, λοιπόν, να την ακυρώσουν, παρά τις NAVTEX κλπ. που είχαν εκδώσει, επειδή και στους τρεις κλάδους των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων ο Covid-19 κυριολεκτικά θέρισε κι εξακολουθεί να θερίζει.

Μπορεί η «Καταιγίδα 2020» να ματαιώθηκε, αλλά σίγουρα η εκπαίδευση των πληρωμάτων του Στόλου δεν έμεινε πίσω.

Εμείς είχαμε προγραμματίσει από 10 έως 15 Μαΐου να διεξαχθεί, κυρίως στο Αιγαίο και άλλες νότιες θάλασσες, η ετήσια άσκηση «Καταιγίδα 2020». Να θυμίσουμε ότι η «Καταιγίδα» είναι η μεγαλύτερη άσκηση του Πολεμικού Ναυτικού και σ’ αυτήν συμμετέχουν ολόκληρος ο Στόλος, η 32 Ταξιαρχία Πεζοναυτών και μαχητικά της Αεροπορίας. Ενώ λοιπόν ήσαν όλα έτοιμα και τα πλοία του Στόλου είχαν προγραμματιστεί να αρχίσουν να αποπλέουν το Σάββατο 9 Μαΐου, το βράδυ της παραμονής, σήμα από το ΓΕΕΘΑ ανέφερε ότι η άσκηση «Καταιγίδα 2020» αναβαλλόταν «επ’ αόριστον». Πάντα το Σάββατο 9 Μαΐου, ένα «non-paper» από το ΓΕΕΘΑ –άκρως γενικόλογο και αόριστο– απέδιδε την «αναβολή» στον Covid-19. Και τότε «άρχισε το πάρτι». Δηλώσεις, ερωτήσεις, επικρίσεις και όλα τα γνωστά.

Όμως καλό είναι να δούμε τα πράγματα με ψυχραιμία. Ναι, ήταν λάθος το «non-paper» του ΓΕΕΘΑ, που –για να λέμε και «του στραβού το δίκιο»– το φταίξιμο δεν ήταν δικό του. Η απόφαση για την ακύρωση της «Καταιγίδας 2020» είχε παρθεί από «υψηλότερα κλιμάκια». Σε επικοινωνία που είχαν ο Έλληνας ΥΕΘΑ με τον Τούρκο ομόλογό του, ο δεύτερος είχε ζητήσει από τον κ. Ν. Παναγιωτόπουλο να τον «διευκολύνει» και να ακυρώσει την «Καταιγίδα 2020» ως αντιστάθμισμα της ακύρωσης της «Mavi Vatan». Πίστευε, ο κ. Χ. Ακάρ, ότι αυτό θα βοηθούσε την τουρκική κυβέρνηση να ξεπεράσει τα εσωτερικά προβλήματα που της έχει δημιουργήσει ο Covid-19.

Ανάμεσα στις επιμέρους ασκήσεις ήταν και οι βολές στη βραχονησίδα Καράβια, δυτικά της Μήλου, στο Μυρτώο Πέλαγος.

Όπως όλοι καταλαβαίνουμε, το ζήτημα δεν ήταν καν του Ναυτικού ή ακόμα και του ΥΕΘΑ. Η όποια απόφαση έπρεπε να παρθεί από τα «κορυφαία κλιμάκια». Βεβαίως και ζητήθηκε η γνώμη του Πολεμικού Ναυτικού και γενικά της στρατιωτικής ηγεσίας, η οποία δεν είχε αντίρρηση για την ματαίωση. Και η εξήγηση είναι πολύ-πολύ απλή. Η «Καταιγίδα 2020» μπορούσε να αντικατασταθεί από κάποιες επιμέρους ασκήσεις. Τις αποκαλούμενες «τεχνικές ασκήσεις μικρής κλίμακας», όπου συμμετέχει μικρότερος αριθμός πλοίων και γίνονται σε περιορισμένη –σχετικά– γεωγραφική περιοχή. Η εξάσκηση-εκπαίδευση των πληρωμάτων είναι του ίδιου επιπέδου με αυτήν των μεγάλων ασκήσεων. Απλώς, στις μικρής κλίμακας ασκήσεις, δεν συμμετέχουν –όσο στις μεγάλες– οι διάφορες επιτελικές μονάδες. Μικρό το κακό λοιπόν, ιδίως αν λάβουμε υπόψη μας ότι τα επιτελεία απαρτίζονται από έμπειρα στελέχη που έχουν «περάσει» πολλές μικρές και μεγάλες ασκήσεις. Από την άλλη, με τη ματαίωση της «Καταιγίδας 2020» εξοικονομήθηκε ένα ποσό της τάξης του 1,5 εκατ. ευρώ. Κάτι ιδιαίτερα σημαντικό την περίοδο που ζούμε και που ξεχνούν οι διάφοροι «υπερ-εθνικόφρονες» και «Τουρκοφάγοι».

Σαφώς, η «βεντέτα» της άσκησης ήταν το P-8A Poseidon του US Navy από τη Sigonella.

Βρέθηκαν, βεβαίως, κάποιοι που αντέτειναν ότι «έτσι δείξαμε υποχωρητικότητα απέναντι στους Τούρκους». Τίποτα τέτοιο δεν έγινε! Απλώς, επειδή κανένα απολύτως συμφέρον μας δεν θίχτηκε, δείξαμε «καλή θέληση». Θα μας την ανταποδώσουν οι Τούρκοι; Ο υπογράφων αμφιβάλει, γιατί είναι γνωστή η τουρκική κουτοπονηριά. Το ζήτημα –επαναλαμβάνουμε– είναι ότι εμείς δείξαμε την καλή μας θέληση. Όχι τόσο προς τους Τούρκους, αλλά προς το ΝΑΤΟ και κυρίως τις ΗΠΑ που, αν και δεν επιβεβαιώνεται (το αντίθετο θα αποτελούσε πολύ μεγάλη έκπληξη) κάπου «έβαλαν το δαχτυλάκι» τους. Τώρα, γιατί δεν έγινε προσπάθεια να εξηγηθούν οι λόγοι ματαίωσης και στο εσωτερικό; Ε, εδώ μπαίνουμε στις εγγενείς μας αδυναμίες, που είναι «άλλου παπά ευαγγέλιο»…

Δεν είχαμε λοιπόν «Καταιγίδα 2020» είχαμε όμως από τις 18 ως τις 20 Μαΐου, στο Μυρτώο και το νότιο Κρητικό Πέλαγος, μια «τεχνική άσκηση μικρής κλίμακας» στην οποία συμμετείχαν οι φρεγάτες: Λήμνος F451, Σπέτσαι F453, Σαλαμίς F455, Ναβαρίνο F461 και Κανάρης F464, το υποβρύχιο Ωκεανός S118 και το πλοίο γενικής υποστήριξης Προμηθεύς Α374. Το μεγάλο ενδιαφέρον αυτής της άσκησης έγκειται στην συμμετοχή ενός Boeing P-8A Poseidon του US Navy από το Naval Air Station Sigonella, στη Σικελία. Θυμίζουμε ότι το εν λόγω αεροπλάνο είναι ο διάδοχος του P-3 Orion και όχι ένα απλώς ανθυποβρυχιακό αεροπλάνο, αλλά το «αεροπλάνο πολλαπλών αποστολών ναυτικού πολέμου», όπως τουλάχιστον το χαρακτηρίζουν οι χρήστες του που διαρκώς αυξάνονται. Σύντομα θα είναι το αεροπλάνο που θα κυριαρχεί στην κατηγορία του.

Η τουρκική φρεγάτα Gelibolu F493, πρώην USS Reid FFG30, εντάχθηκε στο US Navy το1983 και στο Τουρκικό Ναυτικό το 1999.

Μιλώντας για τις ματαιώσεις της «Mavi Vatan» και της «Καταιγίδας 2020», δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε και στα 5 τουρκικά πολεμικά που –κυριολεκτικά– βολοδέρνουν στην Ανατολική Μεσόγειο από την Μερσίνα έως τη Λιβύη, χωρίς να «πιάνουν λιμάνι»! Πρόκειται για τις φρεγάτες: Giresun F491 (1981), Gelibolu F493 (1983), Gökçeada F494 (1982) και Gediz F495 (1981). Όλες τους είναι πρώην αμερικανικές, τύπου Oliver Hazard Perry και στην παρένθεση είναι η χρονολογία της πρώτης ένταξής τους σε υπηρεσία. Έχουν υποστεί κάποιους εκσυγχρονισμούς στο Τουρκικό Ναυτικό, αλλά, όπως μπορείτε να αντιληφθείτε, όλες τους «σαρανταρίζουν». Από αυτές η μεν τρεις πρώτες βρίσκονται (συνεχώς επαναλαμβάνουμε) σε ταξίδι από τις αρχές του περασμένου Μαρτίου. Ενώ η τέταρτη από τα τέλη του Ιανουαρίου! Μαζί τους, από τις αρχές Απριλίου, είναι το πλοίο υποστήριξης Akar A580. Υποτίθεται ότι αυτά τα πλοία προστατεύουν τα τουρκικά συμφέροντα στην περιοχή της Λιβύης. Και λέμε «υποτίθεται», επειδή τόσο χρόνο στην θάλασσα, χωρίς να πλησιάζουν κάποιο λιμάνι (ούτε σε πόλεμο δεν γίνεται) άνθρωποι και μηχανές, κάπου αρχίζουν «να χάνουν». Ο λόγος που αυτά τα πλοία δεν πλησιάζουν στεριά δεν είναι άλλος από τον Covid-19. Την περασμένη χρονιά, τα τούρκικα πολεμικά συνήθιζαν να ελλιμενίζονται για λίγες ημέρες σε ιταλικά λιμάνια ή στις βάσεις της Νότιας Τουρκίας. Όμως η πανδημία επέβαλε τους δικούς της ρυθμούς. Έτσι τα πληρώματα έχουν να αντιμετωπίσουν είτε το σκορβούτο είτε «εφαρμογές οθωμανικού δικαίου»… Γιατί μετά από τόσο καιρό συνεχώς στην θάλασσα, σίγουρα δεν μπορούμε να μιλάμε για υψηλή απόδοση πληρώματος πολεμικού πλοίου. Κατά τα άλλα, «η ζωή συνεχίζεται» και περιμένουμε τις νέες τουρκικές προκλήσεις που είναι σίγουρο ότι θα αντιμετωπιστούν. Όχι γιατί είμαστε οι … σπουδαίοι, αλλά επειδή είμαστε –οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι– προετοιμασμένοι.