Του Ηλία Νταλούμη

Σίγουρα, οι αλλαγές που εξαγγέλθηκαν -«σεμνά και ταπεινά» πρέπει να παραδεχτούμε- το τελευταίο διάστημα, στις Ένοπλες Δυνάμεις, κυρίως στο Στρατό, είναι ενδιαφέρουσες. Είναι όμως αρκετές, ώστε να υπάρξει βελτίωση της  επικρατούσας κατάστασης; Ας δούμε τα πράγματα αναλυτικά και, το σημαντικότερο, με ψυχραιμία.

Η αρχή έγινε με την εξαγγελία ότι η έδρα της 32ης Ταξιαρχίας Πεζοναυτών μεταφέρεται από το Βόλο στην Αυλώνα. Ακολούθησε η αναγγελία –σε ιδιαίτερα χαμηλούς τόνους, σχεδόν ως διαρροή– της κατάργησης 20 Κέντρων Εκπαίδευσης του Στρατού. Κατά τον εορτασμό της 60ης επετείου της ίδρυσης της Σχολής Υποβρυχίων Καταστροφών, αναφέρθηκε η επικείμενη υπαγωγή της Διοίκησης Υποβρυχίων Καταστροφών στη νεοσύστατη Διεύθυνση Ειδικών Επιχειρήσεων του ΓΕΕΘΑ. Στην ίδια Διεύθυνση θα υπαχθούν και οι μονάδες Ειδικών Επιχειρήσεων του Στρατού και της Πολεμικής Αεροπορίας. Στην ουσία, πρόκειται για μια απομίμηση –θα δούμε στην πράξη πόσο πιστή θα είναι– της United States Special OperationsCommand που είναι γνωστή με τα αρχικά της SOCOM και λειτουργεί από το 1987.

Η ιδέα δεν είναι καθόλου άσχημη και η πρώτη εντύπωση που αφήνει είναι θετική. Όμως υπάρχουν κάποια ζητήματα που χρειάζονται, αν όχι «διευθετήσεις», οπωσδήποτε κάποιες «διευκρινίσεις». Για παράδειγμα: σίγουρα οι Αμερικανοί έχουν μελετήσει το ζήτημα κι έχουν προχωρήσει πολύ. Είναι όμως τα αμερικανικά πρότυπα τα καταλληλότερα για να εφαρμοστούν από τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις; Καταρχήν λόγω τις τεράστιας διαφοράς των μεγεθών ανάμεσα στους δύο οργανισμούς. Κατά δεύτερον, ο «προσανατολισμός» που αυτές έχουν. Τα γεωστρατηγικά ενδιαφέροντα των ΗΠΑ καλύπτουν ολόκληρο τον πλανήτη. Αντίθετα, αυτά της Ελλάδας έχουν να κάνουν μόνον με το Αιγαίο και – άντε – την Κύπρο. Τρίτον, να παραδεχτούμε ότι το «διακλαδικό πνεύμα» στις αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι πολύ πιο διαδεδομένο και καθιερωμένο απ’ ότι στις Ελληνικές. Κι αυτό μπορεί να μην ακούγεται και τόσο καλό, δεν μπορούμε όμως να αρνηθούμε ότι είναι γεγονός. Και κάτι τελευταίο. Σίγουρα μια διακλαδική διεύθυνση θα πρέπει να ασκείται από το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας. Μήπως όμως το ΓΕΕΘΑ θα πρέπει να έχει λιγότερες επιχειρησιακές αρμοδιότητες από αυτές που έχει σήμερα; Μήπως, δηλαδή, θα ήταν πιο αποτελεσματικό να έχει την «επίβλεψη» και παρακολούθηση όλων –έχοντας βεβαίως τη δυνατότητα επέμβασης όποτε αυτή χρειάζεται– αφήνοντας τον επιμέρους σχεδιασμό και εκτέλεση στα τρία Γενικά Επιτελεία; Να ασχολείται, δηλαδή, περισσότερο με το στρατηγικό μέρος μιας επιχείρησης και λιγότερο με το τακτικό; Φυσικά, οι Ειδικές Επιχειρήσεις, επειδή στην πλειοψηφία τους εμπεριέχουν το στοιχείο της «διακλαδικότητας», να είναι ένα από τα αντικείμενα άσκησης τακτικής διοίκησης εκ μέρους του ΓΕΕΘΑ.

TΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ «Α&Δ» ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ.