Του Αλέξανδρου Τάρκα

Ανεπίσημη πολιτική αναστολής λήψης μέτρων για θέματα μείζονος ελληνικού ενδιαφέροντος, όπως η μεταναστευτική-προσφυγική κρίση, οι σχέσεις με την Τουρκία και η κατάσταση στα Δυτικά Βαλκάνια, εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, διαψεύδοντας τις ελπίδες της κυβέρνησης Τσίπρα ότι η συγκυρία της Συμφωνίας των Πρεσπών θα ωφελούσε, αμέσως και πολλαπλώς, την εξωτερική πολιτική της χώρας.

Άριστα ενημερωμένες πηγές στις Βρυξέλλες αναφέρουν ότι αιτία της νέας τακτικής είναι ο φόβος της Κομισιόν πως η εξέταση των συγκεκριμένων θεμάτων θα ωφελούσε τα ακραία κόμματα για τα οποία, ούτως ή άλλως, αναμένεται μεγάλη άνοδός τους, σε όλες τις χώρες-μέλη της Ε.Ε., κατά τις Ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου. Αν και δεν έχουν διαρρεύσει περισσότερες πληροφορίες, θεωρείται βέβαιο ότι οι επιλογές του προέδρου της Κομισιόν Ζ. Κ. Γιούνκερ στηρίζονται από τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντ. Τουσκ και, κυρίως, από τη Γερμανίδα καγκελάριο Αγκ. Μέρκελ και τον Γάλλο πρόεδρο Εμ. Μακρόν.

Επί της ουσίας, η στάση της Κομισιόν επιβεβαιώνει ότι η ηγεσία της έχει σηκώσει λευκή σημαία στα επείγοντα ζητήματα και έχει απωλέσει τα πολιτικά ανακλαστικά της. Δεν θα μπορούσε να φανταστεί κανείς τους προέδρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζ. Ντελόρ και Ρ. Πρόντι ή μεγάλους πολιτικούς, όπως η Μ. Θάτσερ, ο Φρ. Μιτεράν και ο Χ. Κολ, να επιλέγουν την αναβολή συζητήσεων και λήψης μέτρων ενώπιον του φόβου ενίσχυσης πολιτικών αντιπάλων και ότι δεν θα έσπευδαν να εφαρμόσουν τη δέουσα στρατηγική και τακτική, ώστε να τους αποδυναμώσουν. Επίσης, από πλευράς χρόνου, προδικάζεται  ότι η ιδιότυπη αναστολή θα παραταθεί και μετά τις 26 Μαΐου, καθώς θα πρέπει να εκλεγεί νέος πρόεδρος της Κομισιόν τον Ιούνιο ή Ιούλιο, να οριστούν Επίτροποι τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο και όλοι να αναλάβουν καθήκοντα στις αρχές Οκτωβρίου. Πρόκειται, ουσιαστικά, για παράλυση πολλών βασικών πολιτικών λειτουργιών της Ε.Ε. κατά το μεγαλύτερο μέρος του 2019!

Κατά τις ίδιες πηγές στις Βρυξέλλες, το πιο σημαντικό θέμα για το οποίο η Ελλάδα δεν θα καταφέρει να πράξει απολύτως τίποτα, τους προσεχείς μήνες, είναι το Μεταναστευτικό. Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών έχει (ορθώς) ζητήσει την αναθεώρηση του Κανονισμού του Δουβλίνου και την υιοθέτηση μεταβατικού μηχανισμού μέχρι την υιοθέτηση νέου Κανονισμού («Δουβλίνο 4»). Ο μεταβατικός μηχανισμός θα ανακούφιζε τις «χώρες πρώτης υποδοχής» (Ελλάδα, Ιταλία κ.λπ.)  με την αναλογική κατανομή των παράνομα εισερχόμενων στα άλλα μέλη της Ε.Ε. ανάλογα με το μέγεθος και τις οικονομικές δυνατότητές τους. Τους τελευταίους μήνες, ως χώρα πρώτης υποδοχής θεωρείται και η Κύπρος λόγω των μαζικών θαλάσσιων, αλλά και χερσαίων εισροών (μέσω του αεροδρομίου στα Κατεχόμενα και, στη συνέχεια, της Πράσινης Γραμμής). Ο πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης έχει εισπράξει μόνο ανέξοδες υποσχέσεις από τους Ευρωπαίους ηγέτες παρά τις διαρκείς εκκλήσεις του. Η αδυναμία της Αθήνας και της Λευκωσίας καταγράφεται σε μία περίοδο κατά την οποία η Γερμανία και η Γαλλία δεν επιθυμούν ταχείες αλλαγές στην πολιτική της Ε.Ε. για το Μεταναστευτικό, ενώ η Ιταλία, υπό τον πρωθυπουργό Τζ. Κόντε και τον αναπληρωτή Μ. Σαλβίνι, κινείται αυτόνομα και αποτελεσματικά για την αντιμετώπιση του προβλήματος στη Μεσόγειο.

TΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ «Α&Δ» ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ.