Από την Τόνγκα έως το Βανουάτου και από τη Μικρονησία έως τα Φίτζι, τα εξωτικά νησιά της Ωκεανίας, πολλά από τα οποία δεν διαθέτουν καν ένοπλες δυνάμεις, βγαίνουν από τις σελίδες των ταξιδιωτικού Τύπου και μπαίνουν στις σελίδες της γεωπολιτικής, όχι πια ως «παραδείσιοι» τουριστικοί προορισμοί αλλά ως νέα μέτωπα στην κόντρα μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων για παγκόσμια επιρροή.

Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν υποδέχθηκε χθες (25 Σεπτεμβρίου) στον Λευκό Οίκο ηγέτες από τα νησιά Κουκ, τη Μικρονησία, τα νησιά Φίτζι, την Τόνγκα, το Βανουάτου, το Τουβαλού, το νησιωτικό σύμπλεγμα Κιριμπάτι, το Νιούε, το Παλάου, τη Σαμόα κ.ά., στο πλαίσιο της συνόδου US-Pacific Islands Forum Summit που είναι μάλιστα η δεύτερη τέτοιου τύπου σύνοδος που πραγματοποιείται στην Ουάσιγκτον μέσα σε διάστημα περίπου δώδεκα μηνών (η προηγούμενη είχε πραγματοποιηθεί τον Σεπτέμβριο του 2022).

Ο μόνος που έλειπε από την Ουάσιγκτον – ή, πιο σωστά, ο μόνος του οποίου η απουσία δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη – ήταν ο Μανάσε Σογκαβάρε, πρωθυπουργός των Νήσων του Σολομώντα και τα τελευταία χρόνια στενός «φίλος» του Πεκίνου. Υπενθυμίζεται ότι ήδη από το 2022, τα Νησιά του Σολομώντα (τα οποία διαθέτουν μεν αστυνομικές δυνάμεις αλλά όχι και στρατό) έχουν, υπό τον Σογκαβάρε, συνάψει συμφωνία με την Κίνα για την ενίσχυση της συνεργασίας στο μέτωπο της ασφάλειας, μια συμφωνία η οποία θα μπορούσε σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν οι επικριτές της να ανοίξει τον δρόμο ακόμη και για την εδραίωση μόνιμης κινεζικής στρατιωτικής παρουσίας στην περιοχή της Ωκεανίας. Μόλις τον περασμένο Ιούλιο ο Σογκαβάρε πραγματοποίησε επταήμερη επίσκεψη στο Πεκίνο υπογράφοντας νέες συμφωνίες· και πιο πρόσφατα, από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, εκείνος έπλεξε το εγκώμιο της Κίνας… η οποία Κίνα έχει όμως το τελευταίο διάστημα αναβαθμίσει σημαντικά τους «στρατηγικούς» δεσμούς της και με το Ανατολικό Τιμόρ (Τιμόρ Λέστε).

Αλλά και οι Αμερικανοί από την πλευρά τους, δεν κάθονται πια με σταυρωμένα τα χέρια. Αντιθέτως, ανακοίνωσαν ότι αναγνωρίζουν τα (εξαρτώμενα σε έναν βαθμό από τη Νέα Ζηλανδία) Νησιά Κουκ και Νιούε ως ανεξάρτητα/κυρίαρχα κράτη με τα οποία η Ουάσιγκτον αποκτά διπλωματικές σχέσεις· εγκαινίασαν τον περασμένο χρόνο πρεσβείες στα Νησιά του Σολομώντα και στην Τόνγκα· ανακοίνωσαν ότι πρόκειται να αποκτήσουν πρεσβεία στο Βανουάτου το 2024· εγκαινίασαν νέα γραφεία αμερικανικών αποστολών αρωγής (USAID) και αμερικανικών αντιπροσωπειών στα Νησιά Φίτζι και στην Παπούα Νέα Γουινέα· έστειλαν τον Αμερικανό ΥΠΕΞ Αντονι Μπλίνκεν στα Φίτζι τον Φεβρουάριο του 2022 (με την εν λόγω επίσκεψη να ξεχωρίζει μάλιστα ως η πρώτη που πραγματοποιεί Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών στην περιοχή έπειτα από 36 χρόνια)… Κι όλα αυτά, ως αντίβαρο στην κινεζική επιρροή που επίσης ανεβαίνει στην περιοχή του Νοτίου Ειρηνικού, βορειοανατολικά της Αυστραλίας, στον δρόμο προς και από την Ταϊβάν και τη Θάλασσα της νότιας Κίνας.

Εστίες διεθνούς ανταγωνισμού έχουν αναδυθεί τα τελευταία χρόνια στην περιοχή της Ασίας και του από κάθε άποψη (γεωπολιτικά και εμπορικά) κομβικού Ινδο-Ειρηνικού, με φόντο το νησί της Ταϊβάν, τα νησιά Σπράτλι, τον ύφαλο Σκάρµπορο, τα νησιά Σενκάκου/Ντιαογιού κ.ά.

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, αποκτούν όμως πρόσθετη αξία και οι στρατιωτικές βάσεις που ήδη διαθέτουν οι Αμερικανοί σε περιοχές όπως είναι η Χαβάη (όπου βρίσκεται άλλωστε και το αρχηγείο της αμερικανικής Διοίκησης Ινδο-Ειρηνικού / United States Indo-Pacific Command) και το Γκουάμ το οποίο ανήκει μεν στις ΗΠΑ αλλά διατηρώντας καθεστώς μη-ενσωματωμένης περιοχής.

Παράλληλα ωστόσο, μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, αναδύονται ως ολοένα σημαντικότερα και κάποια συμμαχικού τύπου σχήματα όπως είναι επί παραδείγματι εκείνα της AUKUS (Αυστραλία, Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ), του τετραμερούς σχήματος στρατηγικού Διαλόγου για την Ασφάλεια QUAD (ΗΠΑ, Ινδία, Ιαπωνία, Αυστραλία) και των Partners in the Blue Pacific – PBP (Αυστραλία, Ιαπωνία, Νέα Ζηλανδία, ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο).