• Σοβαρότατος προβληματισμός στο Μέγαρο Μαξίμου, το υπουργείο Εξωτερικών, το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και το ΓΕΕΘΑ για την, εκτός ορίων, δράση της Τουρκίας και για τη στάση ΝΑΤΟ, Ε.Ε. και ΗΠΑ που καταδικάζουν μεν την παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου από την Άγκυρα, αλλά δεν θα παρέμβουν και είναι αμφίβολο αν θα μπορούν να μεσολαβήσουν καν σε ώρα θερμής κρίσης.
  • Παρόμοιες επιφυλάξεις για τη βούληση και την ικανότητα της κυβέρνησης των Σκοπίων να αποδεχθεί ένα ρεαλιστικό συμβιβασμό, όπως και για την ειλικρίνεια της ηγεσίας των Τιράνων να εφαρμόσει μια συνολική συμφωνία με την Αθήνα

Του Αλέξανδρου Τάρκα

Η, επί της ουσίας, κανονική επιχείρηση πολυήμερου ναυτικού αποκλεισμού του γεωτρύπανου Saipem 12000 της ιταλικής ΕΝΙ, από το τουρκικό πολεμικό ναυτικό εντός της κυπριακής ΑΟΖ, και το πρωτοφανές περιστατικό σκόπιμου εμβολισμού του «Γαύδος» του Λιμενικού Σώματος από τουρκικό σκάφος διέλυσαν και τις τελευταίες ψευδαισθήσεις, αν υπήρχαν, για τις προθέσεις της Άγκυρας. Η δε, πέραν των «συνήθων» αεροπορικών και ναυτικών παραβιάσεων, σχετική ηρεμία των τελευταίων λίγων ημερών θεωρείται απλό διάλειμμα στη μακρά κρίση που μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Όλες οι καλά πληροφορημένες πηγές στην Αθήνα δεν αποκλείουν πλέον την πιθανότητα χείριστων εξελίξεων, υπογραμμίζοντας ότι η τουρκική στάση κλονίζει όχι μόνον τις καλές γειτονικές σχέσεις, αλλά την ίδια την ειρήνη στην περιοχή και μπορεί να οδηγήσει στο χάος. Αποτελεί, επίσης, μεγάλο ερωτηματικό πώς και γιατί η Τουρκία, που έχει ήδη τόσα ανοικτά μέτωπα, ανοίγει ακόμα ένα.

Η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε, επί μακρόν, να συνεχίσει το κλίμα σχετικής ηρεμίας των προηγούμενων ετών. Και, μέχρι πρόσφατα, ήταν βάσιμη η καθησυχαστική διατύπωση ότι, παρά τις φραστικές απειλές του προέδρου Ρ.Τ. Ερντογάν και τον αναθεωρητισμό του ως προς τη Συνθήκη της Λοζάνης, ήταν ο μόνος Τούρκος ηγέτης των τελευταίων δεκαετιών που δεν είχε προκαλέσει κρίση στο Αιγαίο ή τη Μεγαλόνησο. Ωστόσο είναι τώρα σαφές ότι τα δεδομένα έχουν αλλάξει, καθώς ο κ. Ερντογάν δεν έχει ως πραγματική προτεραιότητα την ένταξη της χώρας του στην Ε.Ε., ενώ γνωρίζει και το αυξημένο αντιτουρκικό ρεύμα στις κοινωνίες και κυβερνήσεις των περισσότερων κρατών-μελών. Ταυτόχρονα, δίνει τον, κατά την άποψή του, υπέρ πάντων αγώνα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου 2016 και συνεχίζει να μην αντιλαμβάνεται τις ευρωπαϊκές και ελληνικές αξίες που, ασφαλώς, δεν μπορούν να χαρακτηρίζουν σαν «τρομοκράτη» και να εκδίδουν όποιον επιθυμεί ο κ. Ερντογάν. Όπως είχε επισημάνει η «Α&Δ» σε ανύποπτο χρόνο, ο Τούρκος πρόεδρος απαιτούσε, αυτολεξεί, «σαν προσωπική χάρη» από τον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα, ήδη πολύ πριν από το πραξικόπημα, την έκδοση ακροαριστερών συμπατριωτών του, οι οποίοι που κρατούνταν στην Ελλάδα. Επομένως, γίνεται κατανοητό πόσο περισσότερο ενδιαφέρεται για την έκδοση όσων τώρα ζητούν άσυλο, βλέποντάς τους ως απειλή εναντίον της ηγεσίας ή και της ζωής του.

TΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ «Α&Δ» ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ.