Ασφαλώς, σε ώρες αιματοχυσίας και συγκλονιστικών εξελίξεων με ορατό και μακροπρόθεσμο αντίκτυπο στην παγκόσμια ιστορία, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία η επιβεβαίωση της ειδησεογραφίας, των αναλύσεων και εκτιμήσεων ενός μέσου ενημέρωσης.

Όμως σημειώνουμε τη δικαίωσή μας για τις εξελίξεις στην Ουκρανία, επειδή -ήδη από το τεύχος Δεκεμβρίου 2021- η «Α&Δ» είχε το δυσάρεστο προνόμιο να είναι ίσως το μοναδικό μέσο στην Ελλάδα που είχε προβλέψει και υπογραμμίσει τι πρόκειται να συμβεί τις επόμενες εβδομάδες. Το ίδιο συνέβη και πολλά χρόνια παλαιότερα, όταν η «Α&Δ» προέβλεψε με ακρίβεια την κρίση των Ιμίων του 1996, τον πόλεμο του Κοσόβου το 1999, όπως και το δεύτερο Πόλεμο στον Κόλπο το 2003.

Στο τεύχος Δεκεμβρίου, και με τον τίτλο «Στρατιωτική δράση της Ρωσίας στην Ουκρανία αναμένουν οι ΗΠΑ», Ειδικός Συνεργάτης μας αποκάλυπτε: «οι δημόσιες και διαβαθμισμένες πληροφορίες των τελευταίων εβδομάδων για τη συγκέντρωση στρατιωτικού προσωπικού και επιθετικού εξοπλισμού της Ρωσίας στη μεθόριο με την Ουκρανία δείχνουν ότι η -πολύ πιθανή- επικείμενη κρίση θα είναι μεγαλύτερη από τα γεγονότα της Κριμαίας και της ανατολικής Ουκρανίας το 2014. Οι περισσότεροι εμπειρογνώμονες εκτιμούν ότι η συσσώρευση δυνάμεων είναι η μεγαλύτερη που έχει υπάρξει από την εποχή της διάλυσης της ΕΣΣΔ, το Δεκέμβριο του 1991».

Πέραν της δημοσιογραφικής πλευράς, το σημαντικότερο ήταν ότι, στο τεύχος Ιανουαρίου 2022, χρησιμοποιήσαμε τον τίτλο «Αφωνία (πάλι) για τα εξωτερικά!», για να φωτίσουμε ότι «για πολλοστή φορά, τα θέματα εθνικής ασφάλειας της χώρας απουσιάζουν από το δημόσιο λόγο των κομμάτων, τις κοινοβουλευτικές ομιλίες, τις συνεντεύξεις και την αρθρογραφία των αρχηγών και των στελεχών τους». Συνεχίζαμε πως «δυστυχώς, όπως αποδείχθηκε και κατά την πρόσφατη κοινοβουλευτική αναμέτρηση για την πρόταση μομφής, ούτε η συμπολίτευση ούτε η αντιπολίτευση έχουν διάθεση αλλαγής αυτής της απαράδεκτης πρακτικής. Ούτε ο Πρωθυπουργός ούτε ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης καταδέχθηκαν να ενημερώσουν την Εθνική Αντιπροσωπεία και, δια αυτής το λαό (ή μήπως «λαουτζίκο»), για τους, κατά τη γνώμη τους, προσεχείς πρέποντες χειρισμούς στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο, το Κυπριακό, τα Βαλκάνια και το Ουκρανικό. Ειδικά, η -ιστορικών διαστάσεων- αναμέτρηση Δύσης και Ρωσίας στα σύνορα της Ουκρανίας είναι σαν να μην υπάρχει και σαν η κρίση να μην εξελίσσεται σε γεωγραφική περιοχή αρκετά κοντά μας. Και -το κυριότερο- σαν να μην πρόκειται να διέλθουν δυνάμεις από την ελληνική επικράτεια και σαν μην αφορούν την Αθήνα οι αποφάσεις στις Βρυξέλλες (ΝΑΤΟ και Ε.Ε.) και οι αντιδράσεις της Μόσχας. Ίσως να ζούμε σε άλλον πλανήτη και να μην το έχουμε αντιληφθεί». Καταλήγαμε δε ότι «αφού η ελληνική πολιτική ηγεσία δεν μας διαφωτίζει τι θα πράξει σήμερα με την Ουκρανία και τις Μεγάλες Δυνάμεις, ας προσπαθήσει να προβλέψει το μελλοντικό -ευρωπαϊκό και διεθνές- σκηνικό και πώς μπορεί να το αξιοποιήσει».

Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε σήμερα. Ο αιφνιδιασμός ήταν μεγάλος. Η κυβέρνηση σπεύδει, εκ των υστέρων, να λάβει μέτρα για την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας. Ας σπεύσει ωστόσο να δει και πώς η Ελλάδα θα γίνει ισχυρότερη στο νέο σκηνικό διεθνούς ρευστότητας.