Τέλη Μαρτίου του 2024: ο Ριζά Ακπολάτ (επαν)εκλέγεται δήμαρχος του Μπεσίκτας στην Κωνσταντινούπολη, με ποσοστό 64,1% και διαφορά περίπου… 50 ποσοστιαίων μονάδων από τον δεύτερο (που, για την ιστορία, ήταν ο… ορειβάτης Νασού Μαρουκί). Η σαρωτική του επικράτηση δεν εκπλήσσει. Το Μπεσίκτας είναι, άλλωστε, προπύργιο του αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), ενώ ο Ακπολάτ, που πολιτεύεται με το CHP, ήταν δήμαρχος εκεί ήδη από το 2019.

Τέλη Μαρτίου του 2024: o Αχμέτ Οζέρ εκλέγεται δήμαρχος του Εσένγιουρτ στην Κωνσταντινούπολη, με ποσοστό 49% και διαφορά περίπου δέκα ποσοστιαίων μονάδων από τον δεύτερο (που, για την ιστορία, ήταν ο Χαμίτ Οντζού του ερντογανικού AKP). Η νίκη του δεν εκπλήσσει.

Το CHP άλλωστε, από το οποίο εκείνος προέρχεται, κυριάρχησε συνολικά στη μητροπολιτική περιφέρεια της Κωνσταντινούπολης στις αυτοδιοικητικές εκλογές του περασμένου Μαρτίου, με μπροστάρη τον Εκρέμ Ιμάμογλου, που επανεξελέγη στη δημαρχία με μια άνετη διαφορά περίπου 11 μονάδων έναντι του ερντογανικού Μουράτ Κουρούμ (51,1% έναντι 39,6%).

«Το ερντογανικό κυβερνών ισλαμοσυντηρητικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης… ήρθε δεύτερο συνολικά στην Τουρκία πίσω από το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα-CHP (συγκεντρώνοντας 35,49%, περίπου δύο μονάδες λιγότερες από τις 37,77% των κεμαλιστών). Το AKP… έχασε όλους τους μεγάλους δήμους (Κωνσταντινούπολη, Αγκυρα, Σμύρνη, Προύσα, Άδανα, Αττάλεια, Μερσίνη κ.ά.)… Το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης ηττήθηκε ακόμη και σε εκείνες τις γειτονιές της Κωνσταντινούπολης τις οποίες άλλοτε θεωρούσε «άχαστες» (Σκούταρι, Μπέγιογλου)…

Από τις 39 περιοχές του μητροπολιτικού δήμου της Κωνσταντινούπολης, οι 26 «πήγαν» την περασμένη Κυριακή στο CHP. Συγκριτικά, οι φετινές 26 ήταν 14 στις εκλογές του 2019… Ο Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη έχασε με διαφορά 11,55%: τη μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί στην Πόλη εδώ και δεκαετίες…», γράφαμε στο Α&Δ στις 4 Απριλίου του 2024, κάνοντας τότε την «ακτινογραφία» της ήττας του AKP.

«Εάν ο στόχος του Ερντογάν ήταν να πάρει πίσω τους μεγάλους μητροπολιτικούς δήμους που είχε χάσει το 2019, αυτός ο στόχος κατέπεσε και μάλιστα με πάταγο. Ο Μουράτ Κουρούμ έχασε καθαρά από τον Εκρέμ Ιμάμογλου στην Κωνσταντινούπολη και ο Τουργκούτ Αλτινόκ συνετρίβη από τον Μανσούρ Γιαβάς στην Άγκυρα. Με άλλα λόγια, οι μεγάλες ανατροπές του 2019 πλέον παγιώνονται, με το αντιπολιτευόμενο Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) να κρατάει σφιχτά τους μεγάλους δήμους που είχε πάρει μέσα από τα χέρια του Ερντογάν πριν από πέντε χρόνια», γράφαμε σε άλλη ανάλυση στις αρχές Απριλίου, βλέποντας μάλιστα το CHP να «επανατοποθετείται πια στην τουρκική πολιτική σκηνή με αναγεννημένες βλέψεις, όχι ως η παράταξη που παραδοσιακά έρχεται δεύτερη αλλά ως εκείνο το ιστορικό κόμμα που μπορεί να κάνει την ανατροπή απειλώντας την ερντογανική κυριαρχία».

Μόλις δέκα μήνες μετά, το CHP μοιάζει σαν να δίνει (ξανά) μάχη για την πολιτική του επιβίωση. Αντί να απειλήσει την ερντογανική κυριαρχία – όπως γράφαμε τον περασμένο Απρίλιο ότι θα μπορούσε να κάνει, μοιάζει να απειλείται (ξανά) το ίδιο, αυτήν τη φορά μάλιστα πιο έντονα από άλλοτε, έξωθεν αλλά και εκ των έσω. Αντί να βγει στην επίθεση με σημεία αναφοράς τον τουρκικό λαό και τα προβλήματά του, επιστρέφει σε στάση άμυνας και εσωστρέφειας.

Ο δήμαρχος του Μπεσίκτας, Ριζά Ακπολάτ, συνελήφθη προ ημερών και οδηγήθηκε στη φυλακή, κατηγορούμενος για υποθέσεις διαφθοράς (κατάχρησης δημοσίου χρήματος, παράνομων δοσοληψιών, συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση), ενώ ο Αχμέτ Οζέρ, δήμαρχος του Εσένγιουρτ, έχει συλληφθεί ήδη από τον περασμένο Οκτώβριο (βάσει κατηγοριών που τον θέλουν να έχει σχέση με «τρομοκράτες» του PKK) και παραμένει υπό κράτηση.

Οι δημοκρατικά εκλεγμένοι επικεφαλής δύο εκ των μεγαλυτέρων δήμων της πληθυσμιακά μεγαλύτερης μητροπολιτικής περιφέρειας της Τουρκίας, που είναι εκείνη της Κωνσταντινούπολης, «εξουδετερώθηκαν» ξαφνικά μέσα σε διάστημα ολίγων μηνών, με αποφάσεις της τουρκικής «δικαιοσύνης».

Το αντιπολιτευόμενο Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) μιλά για «πολιτικά υποκινούμενες» δικαστικές/εισαγγελικές αποφάσεις, που ισοδυναμούν με «κήρυξη πολέμου» εναντίον του.

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν από την άλλη πλευρά, αντιτείνει ότι «κανείς δεν είναι υπεράνω του νόμου». Παράλληλα ωστόσο, αφήνει να εννοηθεί ότι «πρόκειται να ακολουθήσουν κι άλλες αποκαλύψεις» σε βάρος εκείνων που σε λίγα χρόνια «δεν θα μπορούν ούτε να δείξουν το πρόσωπό τους δημοσίως». Ποιοι είναι αυτοί στους οποίους αναφέρεται ο Ερντογάν;

Τριάμισι χρόνια πριν από τις επόμενες προεδρικές εκλογές του 2028, το κυβερνών ισλαμοσυντηρητικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) επιχειρεί, συνεπικουρούμενο από το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (MHP) του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, να διασπάσει την τουρκική αντιπολίτευση, κηρύσσοντας «πόλεμο» στο CHP από τη μία πλευρά, και τείνοντας χείρα (λυκο)φιλίας στο φιλουρδικό Κόμμα Ισότητας και Δημοκρατίας των Λαών (DEM) από την άλλη, με «αγγελιαφόρο» τον Μπαχτσελί και «εφαλτήριο» την υπόθεση Οτζαλάν.

Στον πυρήνα όλων αυτών των -άνωθεν υπαγορευμένων- κινήσεων βρίσκεται, ως αφετηρία αλλά και ως επιδιωκόμενος προορισμός, κατά βάση ένας στόχος: εκείνος της επανεκλογής/παραμονής του Ερντογάν στην προεδρία της Τουρκίας μετά το 2028.

Για να μπορέσει να θέσει όμως εκ νέου υποψηφιότητα για την προεδρία, ο 70χρονος (71χρονος τον επόμενο μήνα) Ρ.Τ. Ερντογάν χρειάζεται δύο πράγματα: να αλλάξει το τουρκικό Σύνταγμα (χαρίζοντας στον εαυτό του τη δυνατότητα μιας νέας προεδρικής θητείας) και να εξουδετερώσει πολιτικά τον άλλο μεγάλο διεκδικητή του προεδρικού τίτλου, που είναι ο 54χρονος Εκρέμ Ιμάμογλου.

Ο Ιμάμογλου έχει, βέβαια, ήδη οδηγηθεί ενώπιον της τουρκικής δικαιοσύνης στο πλαίσιο υποθέσεων που ακόμη δεν έχουν τελεσιδικήσει, κατηγορούμενος για «προσβολή» μελών της τουρκικής Εκλογικής Επιτροπής (το 2019) και για μια χρονικά παλαιότερη υπόθεση φερόμενης εμπλοκής του σε «στημένο διαγωνισμό» που φέρεται να σχετίζεται με «γεγονότα» του 2015.

Υπενθυμίζεται ότι ο Ιμάμογλου, προτού εκλεγεί δήμαρχος Κωνσταντινούπολης τον Ιούνιο του 2019 ενάντια στον πρώην πρωθυπουργό Μπιναλί Γιλντιρίμ, είχε διατελέσει δήμαρχος (την περίοδο 2014-2019) της περιοχής Μπεϊλικντουζού, που επίσης ανήκει στην Πόλη.

Τούρκοι αναλυτές υπογραμμίζουν εδώ και καιρό, δημοσίως αλλά και σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις, ότι το ενδεχόμενο φυλάκισης του (δις εκλεγμένου δημάρχου Κωνσταντινούπολης) Ιμάμογλου και στέρησης των πολιτικών του δικαιωμάτων, αποτελεί απολύτως ρεαλιστικό σενάριο.

Με άλλα λόγια, δεν μιλάμε για απλώς θεωρητική απειλή, αλλά για μια εξέλιξη που μπορεί όντως να γίνει πράξη, ενδεχομένως όχι μέσα στους επόμενους μήνες αλλά μέσα στα επόμενα ένα ή δύο χρόνια.

Οι συλλήψεις των δημάρχων του CHP σε Μπεσίκτας και Εσένγιουρτ, που αμφότεροι «ανήκουν» στην Κωνσταντινούπολη όπως άλλωστε και ο Ιμάμογλου, θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ως κινήσεις προετοιμασίας του εδάφους για ακριβώς μια τέτοια πράξη.

«Αφήστε ήσυχους τους άλλους. Αφού ο στόχος είμαι εγώ, επικυρώστε την ποινή μου κι ελάτε…», θα δήλωνε ο ίδιος ο Ιμάμογλου προ ημερών.

Οι επόμενες προεδρικές εκλογές αναμένονται στην Τουρκία -κανονικά- το 2028. Το ενδεχόμενο να διεξαχθούν πρόωρα δεν αποκλείεται. Ωστόσο, η με βάση τα σημερινά δεδομένα επικρατέστερη εκτίμηση είναι ότι αυτό θα μπορούσε ίσως να γίνει το 2026 ή το 2027, όχι νωρίτερα.

«Ο Ερντογάν δεν θέλει μόνον άλλη μία θητεία, αλλά να παραμείνει πρόεδρος δια βίου. Ο ηγέτης του MHP, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, είχε ήδη δηλώσει την επιθυμία του να δει τον Ερντογάν να παραμένει στο τιμόνι επ΄ αόριστον», γράφει χαρακτηριστικά, σε πρόσφατη ανάλυσή του, ο Τούρκος δημοσιογράφος Μουράτ Γετκίν…