Μετά και τη χθεσινή επίσημη ανακοίνωση μιας, πρακτικά ήδη επιβεβαιωμένης απόφασης, για την προμήθεια έξι ακόμα γαλλικών μαχητικών τύπου Rafale από τον ίδιο τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, στο πλαίσιο της καθιερωμένης συνέντευξης τύπου στη ΔΕΘ, ουσιαστικά ανοίγει εκ νέου η συζήτηση για τα πολύπαθα εξοπλιστικά προγράμματα ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων. Ουσιαστικά, ο συνολικός αριθμός των “Rafale” της Πολεμικής Αεροπορίας θα αγγίξει τα 24 μαχητικά αεροσκάφη, μάλιστα με τον πλήρη οπλικό φόρτο τους. Την Κυριακή, διευκρινίστηκε από κυβερνητικές πηγές ότι τα έξι επιπλέον “Rafale” θα είναι καινούρια, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι η ΠΑ θα διαθέτει 12 νέα και 12 μεταχειρισμένα αεροσκάφη αυτού του τύπου.

Τα εξοπλιστικά, βέβαια, θα συνεχιστούν. Την ερχόμενη Τετάρτη ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος θα ενημερώσει τη Βουλή για την ολοκλήρωση ενός προγράμματος που εκκρεμεί περί τη μια δεκαετία, αυτή της αγοράς 44 γερμανικών νέων τορπιλών για τα υποβρύχια τύπου 214 του ΠΝ. Ακολουθούν μια σειρά από προγράμματα ενίσχυσης με βλήματα (Rampage, SPIKE/NLOS) και ατρακτίδια τύπου Spice. Σε όλες τις περιπτώσεις το υπουργείο Εθνικής Άμυνας θα κινηθεί με πρακτική ανάλογη με εκείνη των «Ραφάλ», δηλαδή με ψήφιση των προγραμμάτων μέσω νόμου.

Ενώ στην τελική ευθεία βρίσκονται και οι συζητήσεις με το Ισραήλ για την αναβάθμιση των ελικοπτέρων τύπου Απάτσι (AH-64+) της Αεροπορίας Στρατού. Τις συζητήσεις διευκολύνουν οι ήδη εδραιωμένες επαφές με την ισραηλινή εταιρεία “Elbit”, η οποία έχει αναλάβει και το έργο της δημιουργία του Διεθνούς Κέντρου Αεροπορικής Εκπαίδευσης στην Καλαμάτα. Εξίσου σημαντικές είναι οι συζητήσεις με Ισραηλινούς, Γερμανούς και Αμερικανούς για την ενίσχυση του Στρατού Ξηράς.

Δυστυχώς, με εξαίρεση το επί μακρόν ευρισκόμενο σε εκκρεμότητα πρόγραμμα των 44 νέων τορπιλών, το μέλλον του ΠΝ, το οποίο είναι συνδεδεμένο με την ναυπήγηση νέων κυρίων μονάδων επιφανείας, δηλαδή φρεγατών, παραμένει άδηλο. Οι συζητήσεις εξακολουθούν να παραμένουν αργόσυρτες, με τον κίνδυνο των πολιτικών εξελίξεων να είναι σοβαρός, ιδιαίτερα μετά το άκρως προεκλογικό τόνο των πρωθυπουργικών εξαγγελιών στη Θεσσαλονίκη.

Πρακτικά το ΠΝ τελεί εν αναμονή των τελικών προτάσεων των Αμερικανών, που δεν αφορούν μόνο τη τελική διαμόρφωση της φρεγάτας Hellenic Future Frigate (HF2, δηλαδή της πιο ενισχυμένης εκδοχής των MMSC της Lockheed Martin), αλλά και την ενδιάμεση λύση ή άλλο «γλυκαντικό» που μπορεί να χρησιμοποιήσει η Ουάσιγκτον προκειμένου να διεκδικήσει το ύψους σχεδόν 5 δις ευρώ συμβόλαιο από την Αθήνα.

Αυτό δεν είναι άλλο από τα βαριά καταδρομικά “Ticonderoga”, κάποιος αριθμός των οποίων ίσως αποδεσμευθεί από το Κογκρέσο. Πέρα από την ουσιαστική πτυχή της συζήτησης (αν δηλαδή τα “Tico” θα είναι αποδεσμεύσιμα και – κυρίως – με τι μορφή), είναι απολύτως σαφές ότι η αναμονή για τις αμερικανικές αποφάσεις εκ των πραγμάτων μεταθέτει τις αποφάσεις για το Νοέμβριο.

Οι Γάλλοι, μετά και την απόφαση για απόσυρση πλοίου που προσφέρθηκε αρχικά ως ενδιάμεση λύση φαίνεται ότι προχωρούν στην εμπροσθοβαρή προσφορά των υπ’ αριθμόν «2» και «3» φρεγατών τύπου FDI, που θα ναυπηγηθούν στη Γαλλία. Αυτό σημαίνει ότι οι πρώτες δύο γαλλικές φρεγάτες θα μπορεί να ενταχθούν στον στόλο τάχιστα, στα μέσα της τρέχουσας δεκαετίας.

Αναλόγως, βελτιωτικές ρυθμίσεις αναμένονται να γίνουν από τους Ολλανδούς που παραμένουν δυναμικά στο παιχνίδι της διεκδίκησης του συμβολαίου. Επιπροσθέτως στη «κούρσα» παραμένουν οι Βρετανοί, οι Γερμανοί και οι Ιταλοί. Ως αυτή τη στιγμή εκκρεμότητα παραμένει και η εγχώρια βιομηχανική παραγωγή, δηλαδή η ναυπήγηση αριθμού των νέων φρεγατών στην Ελλάδα. Οι συζητήσεις ανάμεσα στους ενδιαφερόμενους και τις νέες διοικήσεις ναυπηγείων συνεχίζονται, δίχως, ακόμα να υπάρχει κάποια ουσιαστική κατάληξη.

Οι μήνες, βέβαια, διαδέχονται ο ένας τον άλλον, η εκκρεμότητα για το ΠΝ παραμένει, ενώ την ίδια στιγμή η Άγκυρα εξακολουθεί να κινείται με ρυθμούς ιλιγγιώδους ταχύτητας για την ενίσχυση των δυνατοτήτων του Ναυτικού της, το οποίο πλαισιώνει επιχειρησιακά το καινοφανές μεν, απειλητικό δε δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας».